당신은 주제를 찾고 있습니까 “witamina c dożylnie z niemiec – \”Pierwsze wlewy sprawiły, że czułam się świetnie\” – zdradza chora na raka [Kierunek Zdrowie TVS]“? 다음 카테고리의 웹사이트 you.foci.com.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: you.foci.com.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Telewizja TVS 이(가) 작성한 기사에는 조회수 19,265회 및 좋아요 153개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
witamina c dożylnie z niemiec 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 \”Pierwsze wlewy sprawiły, że czułam się świetnie\” – zdradza chora na raka [Kierunek Zdrowie TVS] – witamina c dożylnie z niemiec 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
– Pierwsze wlewy spowodowały, że czułam się świetnie – mówi w programie \”Kierunek Zdrowie\” chora na białaczkę limfatyczną Agnieszka. – Wlewy wpływają bardzo pozytywnie, a mój organizm był bardzo osłabiony. Nagle poczułam się po nich silniejsza, lepiej się czułam i wyglądałam. Nawet wróciłam do pracy – dodaje bohaterka programu. – Widziałam, że efekt jest, ale nie do końca taki, jakiego się spodziewałam – przyznaje Agnieszka.
– Witamina C jest modna wśród chorych, ale z tego, co wiemy na podstawie przeprowadzonych badań, nie jest lekiem, który potrafi wyleczyć chorobę nowotworową – odpowiada prof. dr hab. n. med. Sergiusz Nawrocki.
Z czym się je witaminę C? Czy może cudownie uzdrowić z nowotworu? Czy istnieje w odmianie lewoskrętnej? O tym w programie \”Kierunek Zdrowie\” w Telewizji TVS.
Kierunek Zdrowie w TVS sb 11.00, pt 16.45.
#kierunekzdrowie #witaminac #nowotwór
witamina c dożylnie z niemiec 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C …
Zwolennicy terapii witaminą C przekonują, że to skuteczny lek na raka, a podana… … 2 miesiące wlewów z askorbinianu sodu z Niemiec.
Source: www.poradnikzdrowie.pl
Date Published: 5/24/2021
View: 6681
Wlewy z Witaminy C Kraków, Dożylne, Leczenie Witaminą C
Witamina C niesie za sobą duże korzyści zdrowotne. Podanie witamy C dożylnie osiąga wyższe jej stężenie w krwi. Zapisz się na zabieg w Nova Clinic.
Source: novaclinic.pl
Date Published: 2/25/2022
View: 3069
VITAMIN C 1000 Ampułki – Witaminy & Minerały – Arzneiprivat
Zamów VITAMIN C 1000 Ampullen w niemieckiej aptece wysyłkowej arzneiprivat.de Szybka … Podawanie witaminy C w dużych dawkach i dożylnie powinno być zawsze …
Source: www.arzneiprivat.de
Date Published: 4/6/2022
View: 8037
Dożylne wlewy witaminy C nie leczą raka, lecz… Na … – Zdrowie
I to nie tylko dlatego, że – bez różnicy, czy przyjmowana doustnie, czy dożylnie – witamina C pozostaje witaminą, czyli środkiem …
Source: zdrowie.dziennik.pl
Date Published: 8/19/2022
View: 7995
Dożylne wlewy z Wit.C ??? – Forum dla Polaków w Niemczech
Dożylne wlewy z Wit.C ??? – Zdrowie i uroda – Dyskutuj i znajduj odpowiedzi na forum dla Polaków w Niemczech od MyPolacy.de.
Source: www.mypolacy.de
Date Published: 1/25/2021
View: 9503
Glutation i witamina C dożylnie – Wlewy dożylne, kroplówki
Kroplówka z witaminy C i glutationu? Glutation mógłby zostać zaaplikowany w formie zastrzyku domięśniowego, ale witamina C musi być podawana …
Source: xn--wlewy-doylne-3xc.pl
Date Published: 6/18/2021
View: 1824
Dożylna witamina C w leczeniu raka – Protokół Riordan
Choć podawana dożylnie witamina C posiada wiele zastosowań, jak np. zwalczanie … W przeprowadzonych niedawno badaniach w Niemczech, …
Source: longevitas.pl
Date Published: 7/27/2022
View: 5584
주제와 관련된 이미지 witamina c dożylnie z niemiec
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 \”Pierwsze wlewy sprawiły, że czułam się świetnie\” – zdradza chora na raka [Kierunek Zdrowie TVS]. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 witamina c dożylnie z niemiec
- Author: Telewizja TVS
- Views: 조회수 19,265회
- Likes: 좋아요 153개
- Date Published: 2019. 1. 14.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=dkOg1KTPoew
Terapia antyoksydacyjna z niemieckiej kliniki – Zachwycona Naturą
Dziś chciałabym Was zapoznać z terapią dożylną o działaniu przeciwutleniającym i oczyszczającym organizm wskazaną dla:
osób chcących jak najdłużej zachować młodość
osób z poważnymi chorobami, jak nowotwory, zawały, udary.
osób pragnących zwiększyć swoją odporność
Jest to terapia oczyszczająca orgaznim oraz walcząca z wolnymi rodnikami – aktywnymi molekułami obwinianymi o przyspieszanie starzenia, powodowanie nowotworów i miażdżycy…
W Niemczech ośrodki, które podają takie preparaty, mogą działać legalnie. W Polsce też istnieją ośrodki, które współpracują z tymi z Niemiec i prowadzą działalność. Nie wiem jak to wygląda od strony prawnej, dlatego nię będę podawać nazw miejsc.
Chcę tylko przywołać przykładowe preparaty oraz dawki dożylne.
I pakiet przeciwstarzeniowy: 2 x w tygodniu, łącznie 5 wizyt
25g wit C kwas alfa-liponowy 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x lizyna-prolina 25g wit C, kwas alfa-liponowy, B-kompleks 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x kwercetyna
W I pakiecie przeciwstarzeniowym było jeszcze :ozonowanie, 25g wit C, DMSO, ale według nowych informacji – według protokołów amerykańskich DMSO NIE WOLNO PODAWAĆ RAZEM Z WIT C, OZONEM, CZY WODĄ UTLENIONĄ, NIE TYLKO NIE WOLNO TEGO ŁĄCZYĆ W JEDNYM WLEWIE, ALE W OGÓLE NIE PODAWAĆ DMSO OSOBOM, KTÓRE DOSTAJĄ NP WIT C DOŻYLNIE!!!
II pakiet dla osoby po udarze mózgu 1x w tygodniu, łącznie 10 wizyt
25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x kwercetyna 25g wit C, kwas alfa-liponowy, B-kompleks Selen, Natrium Bicarbonicum, 2x glutation (TAD-600) 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x kwercetyna 25g wit C, kwas alfa-liponowy, minerały 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x kwercetyna Selen, Natrium Bicarbonicum, 2x glutation (TAD-600) 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x lizyna-prolina 25g wit C, kwas alfa-liponowy, minerały 25g wit C, kwas alfa-liponowy, 2x kwercetyna
Kilka informacji o źródłach preparatów
1 Witamina C dożylna występuje w dwóch postaciach:
Kwas askorbinowy – największa dawka kawsu askorbinowego, jaką można podać dożylnie i jaka jest produkowana – jest to 7,5 g – preparat Pascorbin. Jest to kwas askorbinowy nie zneutralizowany za pomoacą wodorowęglanu sodu , więc możliwość jego podawania dożylnego jest ograniczona. Pascorbin jest produktem gotowym. – nie produkowanym pod zamówienie.
– największa dawka kawsu askorbinowego, jaką można podać dożylnie i jaka jest produkowana – jest to 7,5 g – preparat Pascorbin. Jest to kwas askorbinowy nie zneutralizowany za pomoacą wodorowęglanu sodu , więc możliwość jego podawania dożylnego jest ograniczona. Pascorbin jest produktem gotowym. – nie produkowanym pod zamówienie. Askorbinian sodu – tutaj kwas został zneutralizowany za pomocą wodorowęglanu sodu. Dożylne dawki wit C większe niż 7,5 g występują tylko w postaci askorbinianu sodu. Niestety w Niemczech w aptece nie występują od ręki – trzeba je zamówić, a termin realizacji jest do 7 dni. Nie da się po prostu jechać do Niemiec, wejść do apteki i poprosić dożylną wit C – nigdzie od ręki się nie dostanie. Produkuje je na zamówienie kilka niemieckich sieci aptecznych w laboratoriach przyaptecznych.
Sieci te podobną rządzą się swoimi prawami:
Burg Apotheke
życzy sobie receptę na wit C
wysyła zamówienia do Polski
koszt ok 20 euro plus przesyłka
Bad Apotheke
dożylne: wit C 25 g, multiwitamina z minerałami , lizyna z proliną dostępne bez recepty
nie wysyłają przesyłek do Polski
można zamówić bez recepty na adres niemiecki (wiele sprzedawców wit C z tego korzysta)
w kartoniku jest 15 sztuk
cena ok 90 zł za sztukę dożylnego Askorbinianu sodu 25g
Glutation (TAD 600) jest sprowadzany z Włoch
dla sportowców
dla osob z chorobami onkologicznymi
Kwercetyna (należy do flawonoidów)
sprowadzana z Ukrainy prep Corvitin
Kwas alfa-liponowy dożylny:
w Polsce dostępny na receptę
w Niemczech dostępny bez recepty
Zastosowanie wit C w szpitalach w Polsce za czasów “komumy”
Wit C była podawana dożylnie przed opercją i po operacji, jako profilaktyka zakażeń, sepsy. Teraz zamiast niej, ” postępowo”podajemy w kroplówkach antybiotyki.
Wpis ma charakter wyłącznie informacyjny i nie biorę odpowiedzialności za zastosowanie opisanych tu terapii. Nie udzielam porad zdrowotnych ani nie prowadzę działalności polegającej na podawaniu wlewów.
Może Cię jeszcze zainteresować:
Witamina C (dożylna) z Niemiec
Dzięki wykorzystaniu rozwiązań takich, jak pliki cookies i pokrewne technologie oraz przetwarzaniu Twoich danych, możemy zapewnić, że wyświetlane treści lepiej odpowiedzą na Twoje potrzeby.Wyrażając zgodę na przechowywanie informacji na urządzeniu końcowym lub dostęp do nich, przetwarzanie danych, w tym w obszarze profilowania, analiz rynkowych i statystycznych, sprawiasz, że łatwiej będzie odnaleźć Ci w Allegro dokładnie to, czego akurat szukasz i potrzebujesz.Administratorami Twoich danych będzie Allegro, jak również partnerzy, z którymi stale współpracujemy.
Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C mogą wyleczyć nowotwory?
Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C mogą wyleczyć nowotwory?
13:41
Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C mogą wyleczyć nowotwory? Zwolennicy terapii witaminą C przekonują, że to skuteczny lek na raka, a podana dożylnie może zniszczyć każdy rodzaj guza nowotworowego. Jednak niektórzy naukowcy ostrzegają, że terapia witaminą C w niektórych przypadkach zamiast pomóc, może zaszkodzić. Sprawdź, czy leczenie raka witaminą C jest skuteczne.
Autor: Thinkstockphotos.com Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C mogą wyleczyć nowotwory?
Spis treści
Czy witamina C leczy raka? Czy dożylne wlewy witaminy C mogą wyleczyć nowotwory? To pytanie powraca regularnie od lat 70. XX wieku, kiedy zaczęto badać przeciwnowotworowe właściwości witaminy C. Ostatnio o witaminie C w leczeniu raka zrobiło się głośno w 2014 roku, kiedy naukowcy z Bostonu (USA) w czasopiśmie “Science Translational Medicine” opublikowali wyniki swoich badań dotyczące terapii raka tą witaminą.
Określili je jako imponujące – tak bardzo, że wezwali rząd USA do natychmiastowego sfinansowania dalszych testów i badań na dużej grupie pacjentów. Ich zapędy studzą nie tylko onkolodzy, lecz także inni badacze, którzy testowali przeciwnowotworowe właściwości witaminy C. Ci ostatni ustalili, że u pacjentów z niektórymi typami nowotworów leczenie witaminą C zamiast pomóc, może zaszkodzić.
Czy witamina C leczy raka?
Do tej pory przeprowadzono kilka eksperymentalnych prób, mających na celu sprawdzenie, czy witamina C leczy raka. Żadna z nich nie potwierdza jednozacznie, że terapia witaminą C działa i nie daje podstaw do traktowania jej jako leku na raka. Większość prób została przeprowadzona na myszach lub in vitro. Nie można oczekiwać, że witamina C badana w laboratorium zadziała tak samo na ludziach.
Z kolei badania, które zostały przeprowadzone z udziałem ludzi, są oparte na zbyt małej liczbie osób i nie można wyciągać na ich podstawie zbyt daleko idących wniosków, że skoro zadziałały na tych kilku osobach, to zadziałają na wszystkich. Takie badania nie mają zbyt wielkiej wartości naukowej.
Przykładem takich badań są te bostońskich naukowców, przeprowadzone na komórkach rakowych w laboratorium, na chorych myszach, a także na zaledwie 22 pacjentkach z jednym rodzajem nowotworu – z nowotworem jajnika w zaawansowanej fazie.
Wynika z nich, że duże dawki witaminy C połączone z chemioterapią nie tylko zatrzymują postęp nowotworu w organizmie, ale bardzo często prowadzą do przyspieszonego umierania komórek rakowych. Ich zdaniem najlepszą metodą wspomagania kuracji onkologicznej są dla pacjentów dożylne wlewy witaminy C (a konkretnie utlenionej formy witaminy C, czyli kwas dehydroaskorbinowy), bo dzięki nim działała ona szybko i docierała do miejsc, w których jest najpotrzebniejsza. Jednak komórki znajdujące się nawet w bezpośrednim sąsiedztwie rakowych, nie umierają. Nie pogarsza się też ich kondycja. Doustne podawanie witaminy C nie daje podobnych efektów w terapii.
Żadne z licznych badań eksperymentalnych nie daje podstaw do traktowania witaminy C jako leku przeciwnowotworowego.
Naukowcy z Bostonu nie są pierwszymi, którzy wykazali, że witamina C podana dożylnie może pomóc pacjentom zmagającym się z nowotworami. Jak ustalili specjaliści z National Cancer Institute, liczne badania laboratoryjne wykazały, że wysokie dawki witaminy C podawane dożylnie mogą spowolnić wzrost i rozprzestrzenianie się komórek różnych typów nowotworów.
Zdaniem eksperta prof. dr hab. Jacek Jassem, Kierownik Katedry i Kliniki Onkologii i Radioterapii GUM Koncepcja stosowania witaminy C w leczeniu chorób nowotworowych pojawiła się w latach 70. ub. wieku. W celu sprawdzenia tej teorii przeprowadzono szereg badań eksperymentalnych oraz kilka niewielkich badań u ludzi. Żadne z nich nie daje podstaw do traktowania tej substancji jako leku przeciwnowotworowego. Amerykańska Agencja ds. Leków i Żywności kwalifikuje witaminę C jako suplement diety, natomiast nie widzi dla niej jakiekolwiek roli w leczeniu nowotworów czy innych chorób. W Polsce witaminę C promują ludzie niemający nic wspólnego z medycyną. Stanowi to żerowanie na ludzkiej naiwności i ma charakter wyłącznie komercyjny. W tej sprawie opinia onkologów jest jednoznaczna. Przestrzegałbym zatem chorych przed dawaniem wiary zapewnieniom o skuteczności tej formy postępowania, a zwłaszcza przed rezygnowaniem z leczenia onkologicznego. Myślę, że moda na witaminę C za jakiś czas minie – tak było ze wszystkimi “cudownymi” metodami tzw. medycyny niekonwencjonalnej – preparatem Tołpy, naftą, ziółkami z Peru i Chin itd. Szkoda tylko, ze każda z nich pozostawiła po sobie sporo niepotrzebnych ludzkich nieszczęść.
Witamina C może zaszkodzić chorym z niektórymi nowotworami
Jest jeszcze jeden powód, dla którego pacjenci onkologiczni nie powinni stosować terapii witaminą C. Niektórzy badacze ustalili, że substancja ta, stosowana dożylnie u pacjentów z niektórymi rodzajami raka, może zmniejszać skuteczność chemioterapii, a w konsekwencji doprowadzić do dalszego rozwoju choroby nowotworowej.
Witamina C stosowana dożylnie u niektórych pacjentów z rakiem może zmniejszać skuteczność chemioterapii, a w konsekwencji doprowadzić do dalszego rozwoju guza.
Do takich wniosków doszli naukowcy z Dana-Farber Cancer Institute w Bostonie (USA), którzy w badaniach in vivo wykazali, że witamina C hamuje antynowotworowe działanie leku onkologicznego o nazwie bortezomib². U myszy z wszczepionymi komórkami ludzkiego chłoniaka i szpiczaka mnogiego, u których zastosowano kombinację witaminy C i bortezomibu, zanotowano więcej wzrostów guza niż u myszy leczonych tylko bortezomibem. Takie działanie zaobserwowano nawet w przypadku podawania doustnego, witaminy C (40 mg/kg/dzień) zwierzętom. Sugeruje to, że pacjenci onkologiczni, którzy stosują bortezomib, powinni unikać suplementacji witaminy C.
Niekorzystne działanie terapii witaminą C zaobserwowali także naukowcy z Duke University Medical Center w Durham (USA) u pacjentów z czerniakiem w IV stadium rozwoju (czyli takim, który daje już przerzuty)³. Negatywne efekty terapii witaminą C zauważyli również naukowcy z Washington University School of Medicine z St. Louis (USA) u pacjentów z ostrą białaczką szpikową (AML).
CZYTAJ TEŻ: DMSO (dimetylosulfotlenek) – właściwości. Czy wlewy DMSO działają jak lek?
Zaniechanie szpitalnego leczenia onkologicznego i zdecydowanie się na alternatywne metody leczenia nowotworów może mieć tragiczne w skutkach konsekwencje.
O negatywnych skutkach terapią witaminą C w chorobie onkologicznej przekonują się także polscy pacjenci. O swoim przypadku na stronie jerzyzieba.blogspot.com opowiedziała osoba o pseudonimie “hejkumgejkum”, która stosowała witaminę C zgodnie z wytycznymi zawartymi w książce Jerzego Zięby:
Zastosowałam książkowe leczenie. 2 miesiące wlewów z askorbinianu sodu z Niemiec. 80 gram 3 razy w tygodniu. Do tego płyn Lugola 50 mg dziennie. Dieta. Dzis zrobiłam wyniki. Jest gorzej niż było. Rak znacznie przyspieszył. Są 3 nowe guzy a stare się powiększyły. Niech to będzie ostrzeżenie dla innych. Wszystko ładnie wygląda jak się czyta (nie tylko w książce Pana Jerzego ale i w innych źródłach) – w praktyce jednak nie działa.
Zasady diety antyrakowej – zobacz WIDEO
Co jeść, aby uniknąć raka? Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam. Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści. Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Ważne Dożylne wlewy witaminy C w Polsce – nie daj się nabrać! Nie brakuje hochsztaplerów, którzy przekonują, że witamina C jest lekiem na raka. Ich zdaniem nie wykorzystuje się jej powszechnie w terapii onkologicznej z powodu spisku firm farmaceutycznych (nie mogą one – zgodnie z prawem – opatentować produktów naturalnie występujących w przyrodzie, w tym witamin). Funkcjonują nawet liczne pseudokliniki, które żerują na ludzkim nieszczęściu i oferują dożylne wlewy witaminą C. Cena za jedną kroplówkę często sięga nawet 500 zł.
Jerzy Zięba: “Witamina C nie jest lekiem na raka”
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN
Porady eksperta
Wlewy z Witaminy C Kraków, Dożylne, Leczenie Witaminą C
Noblista Linus Pauling wpadł na pomysł dostarczania wysokich dawek witaminy C. Leczył on Pacjentów onkologicznych po tzw. zakończonej terapii dużą dawką witaminy C, którą podawał pozajelitowo. Odkrył, że ci Pacjenci mieli wyższą jakość życia i żyli dłużej niż Pacjenci, którzy nie otrzymywali witaminy C.
Odpowiednie badanie zostało przeprowadzone na początku lat 70. w Vale of Leven Hospital w Szkocji w Loch Lomonside przez Ewana Camerona. Cameron leczył 100 nieuleczalnych Pacjentów z rakiem dawką 10 000 mg witaminy C dziennie. Postęp kliniczny tych Pacjentów porównano następnie z wynikami 1000 Pacjentów prowadzonych przez innych lekarzy z tego samego szpitala. Wyniki: Pacjenci leczeni dużą dawką witaminy C żyli średnio 300 dni dłużej niż Pacjenci z drugiej grupy. Badanie zostało opublikowane w 1976 roku przez National Academy of Sciences, której współautorem był Pauling. W 1979 roku dwóch japońskich badaczy uzyskało podobne wyniki w dwóch badaniach z udziałem 130 pacjentów chorych na raka.
Ponieważ badania te nie były randomizowane, lecz oparte na obserwacjach i raportach empirycznych, Klinika Mayo zainicjowała w 1978 roku prospektywne, kontrolowane badanie porównawcze z podwójną ślepą próbą, aby przetestować obserwacje Paulinga i Camerona. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania 10 gramów witaminy C dziennie w postaci kapsułek. To badanie wykazało mniejsze korzyści z przyjmowania witaminy C w ten sposób, dlatego terapia witaminą C ostatecznie zyskała złą sławę.
Tymczasem okazało się, że przyjmowanie witaminy C doustnie znacznie zmniejsza jej wchłanianie w przewodzie pokarmowym, natomiast podanie dożylne osiąga znacznie wyższe stężenia witaminy C w organizmie. Jak potwierdzają badania porównawcze do skutecznego leczenia chorób wywołanych stanem zapalnym i stresem oksydacyjnym chorób, wymagany jest wysoki poziom witaminy C we krwi. Dawka pozajelitowa witaminy C szybko przywraca niewystarczające stężenia, podczas gdy biodostępność witaminy C po podaniu doustnym jest ograniczona. Chociaż stężenia można zwiększyć przez bardzo wysokie dawki doustne, uzyskane wartości są zawsze znacznie niższe niż pożądany poziom witaminy C osiągane przez infuzję dożylną.
Badania nad farmakokinetyką i farmakodynamiką witaminy C po podaniu doustnym i dożylnym przeprowadzone przez amerykańskie National Health Institute (NIH) wykazują, że wysokie poziomy witaminy C we krwi mogą wystąpić tylko podczas infuzji (Levine, Rumsey i in. 1999). Powodem jest to, że aktywne wchłanianie jest ograniczone w jelicie cienkim, a nerkowy próg oczyszczania wynosi około 0,06-0,08 mM. Dzięki wlewom można osiągnąć od 10 do 100 razy wyższe stężenia.
To wyjaśnia istotną różnicę w badaniach porównawczych Cameron i Pauling oraz Mayo Clinic. Cameron i Pauling podawali witaminę C dożylnie, podczas gdy w Klinice Mayo witaminę C podawano tylko doustnie. Dlatego naukowcy z NIH zażądali, aby na nowo przejrzeć się roli witaminy C w terapii nowotworów (Padayatty, Sun i wsp. 200).
Stężenia uzyskane dzięki terapii infuzyjnej są utrzymywane przez 1,5 do 2,5 godziny, zanim witamina C rozłoży się w procesie metabolizmu i zostanie wydalona z powrotem przez nerki.
Dożylne wlewy witaminy C nie leczą raka, lecz… Na co rzeczywiście działają?
To nie jest nowość, lecz temat, który powraca falami. Najpierw są opinie zachwalające „niekonwencjonalną terapię”, następnie pojawiają się głosy krytyki i przestrogi przed „niebezpiecznym procederem”, aż wreszcie wątek zostaje ucięty. I znowu powraca, bo osób poszukujących cudownych leków na śmiertelne choroby nie brakuje. Właśnie jednym z takich cudownych leków mają być dożylne wlewy witaminy C (kwasu askorbinowego).
Reklama
To prawda, witamina C ma swoje zasługi w leczeniu infekcji wirusowych, wspomaganiu odporności. Jest również silnym antyoksydantem, który zwalcza wolne rodniki i hamuje procesy starzenia. Nie można jednak powiedzieć, że jest lekiem na raka. I to nie tylko dlatego, że – bez różnicy, czy przyjmowana doustnie, czy dożylnie – witamina C pozostaje witaminą, czyli środkiem wspomagającym leczenie, a nie leczącym schorzenia.
Nie ma żadnych wiarygodnych badań wykazujących, że dożylne wlewy witaminy C mogą leczyć nowotwory. Badania, które miały dowieść, że tak właśnie jest, były prowadzone albo na myszach, albo in vitro, zaś te z udziałem ludzi były oparte na zbyt małej licznie uczestników. Raczej nie mają żadnej wartości naukowej.
Są za to opinie lekarzy, którzy przestrzegają, że dożylne wlewy witaminy C mogą pacjentom z nowotworami zaszkodzić. Mogą na przykład zmniejszyć skuteczność chemioterapii i w efekcie przyczynić się do rozwoju raka.
Reklama
Skąd w ogóle pomysł, by witaminę C podawać dożylnie? Witaminę C można przyjmować w tabletkach lub wraz z dietę, ale nie uda się osiągnąć jej wysokiego stężenia we krwi, bo znaczna jej część zawsze będzie wydalona. Natomiast dożylne podawanie witaminy C w formie wlewu askorbinianu sodu gwarantuje, że jej stężenie w osoczu będzie naprawdę wysokie. Kroplówki z witaminami służą wzmocnieniu organizmu pacjenta np. po operacji lub po przejściu ciężkiej infekcji. W medycynie konwencjonalnej nie są wykorzystywane jako leki na poważne schorzenia, jakimi są np. nowotwory.
Dożylne wlewy z Wit.C ???
Witajcie , szukam gabinetu w którym podają dożylne lewy z wit C podobno jest jakiś taki gabinet w Osnabruck? lub w okolicach Osnabruck ? ktoś coś wie?
Wlew dożylny z witaminy C i glutationu (antyoksydanty)
Kroplówka z witaminy C i glutationu?
Glutation mógłby zostać zaaplikowany w formie zastrzyku domięśniowego, ale witamina C musi być podawana dożylnie. Na filmie widać, że TAD600 (GSH) rozpuszcza się stosunkowo powoli (należy mieć to na uwadze przygotowując roztwór do wstrzykiwań). Moja kroplówka zawierała 7,5 g kwasu askorbinowego. Wiele barów kroplówkowych oferuje tego typu zestaw ze znacznie mniejszą zawartością witaminy C, jednak ilości rzędu 1 g we wlewie dożylnym wydają się nie być do końca uzasadnione, bo mniej więcej tyle wynosi dzienna dawka, jaką możemy przyswoić z pożywienia (powstaje pytanie po co kroplówka? ), z drugiej strony “duże dawki “witaminy C nie są stosowane w medycynie konwencjonalnej. Producent preparatu Pascorbin (15% roztwór witaminy C) informuje w ulotce, że kwas askorbinowy może wiązać jony wapnia i w związku z tym doprowadzić do zatrzymania akcji serca. Dlatego wielu z tych, którzy regularnie przyjmują dożylnie duże dawki witaminy C dba również o utrzymanie prawidłowego poziomu wszystkich jonów dwuwartościowych (np. poprzez równoległe podawanie tych jonów we wlewie). Nigdy nie rób wlewu samodzielnie, jeżeli nie posiadasz odpowiedniego przeszkolenia i wiedzy medycznej. Ten sam preparat, który pomógł jednej osobie może zaszkodzić innej. Glutation i witamina C mogą wywołać działania niepożądane i doprowadzić do rozstroju zdrowia.
Dożylna witamina C w leczeniu raka
Dożylna witamina C w leczeniu raka – Protokół Riordan
Niniejszy artykuł jest tłumaczeniem ze strony https://riordanclinic.org/research-study/vitamin-c-research-ivc-protocol/ i stanowi opis naukowych podstaw, przeciwskazań oraz procedury terapii wykorzystującej dożylne wlewy kroplowe z witaminy C. Klinika, gdzie powstał ten protokół znajduje się w Wichita, Kansas, USA w związku z czym podlega regulacjom obowiązującym w Stanach Zjednoczonych. Informacje znajdujące się poniżej nie mogą zastąpić fachowej konsultacji lekarskiej.
Zobacz miejsca w Polsce, gdzie oferowane są wlewy dożylne z witaminy C >
Witamina C (askorbinian, kwas askorbinowy) jest znaczącym, rozpuszczalnym w wodzie antyoksydantem, który zwiększa zewnątrzkomórkową produkcję kolagenu i jest ważny dla prawidłowego funkcjonowania komórek układu odpornościowego. (Hoffman, 1985; Cameron i wsp., 1979). Odgrywa również kluczową rolę w syntezie L-karnityny i metaboliźmie cholesterolu. Wpływa na aktywność cytochromu P-450 i syntezę neurotransmiterów (Geeraert, 2012). Dożylny protokół Riordana (IVC) polega na powolnym wlewie (infuzji) witaminy C (askorbinianu sodu) w dawkach od 0,1 do 1,0 g na kg mc (Riordan i wsp., 2003). Wykorzystanie wlewów dożylnych z witaminy C wzrosło w ostatnim czasie wśród praktykujących medycynę integracyjną i ortomolekularną. Na podstawie ankiety przeprowadzonej między 2006 a 2008 rokiem pośród ponad 300 medyków wykazano, że u ok. 10 000 pacjentów, którzy otrzymali dożylnie witaminę C w średniej dawce 0,5 g/kg mc nie odnotowano znaczących skutków ubocznych. (Padayatty, et al., 2010). Choć podawana dożylnie witamina C posiada wiele zastosowań, jak np. zwalczanie infekcji (Padayatty, et al., 2010), leczenie reumatoidalnego zapalania stawów (Mikirova, i in,. 2012), to największe zainteresowanie wzbudza pod kątem potencjalnego użycia w leczeniu raka.
Pierwszy raz zasugerowano możliwość wykorzystania witaminy C jako narzędzia do walki z nowotworem w 1950 r. Jej rola w produkcji i ochronie kolagenu doprowadziła naukowców do hipotezy, że zaopatrzenie w askorbinian powinno chronić zdrową tkankę od inwazyjnych guzów i przerzutów (McCormick, 1959; Cameron i wsp., 1979). Ponadto, ponieważ pacjenci chorujący na raka często cierpią na deficyty witaminy C (Hoffman, 1985; Riordan, et al. 2005), zabieg ten może poprawiać funkcjonowanie systemu odpornościowego i jednocześnie wpływać pozytywnie na zdrowie i samopoczucie pacjenta (Henson, et al., 1991). Cameron i Pauling zaobserwowali czterokrotnie dłuższy czas przeżywalności wśród pacjentów chorych terminalnie na nowotwory, leczonych za pomocą wlewów askorbinianu, po których następowała doustna suplementacja (Cameron i Pauling 1976). Jednakże dwie losowe próby kliniczne dotyczące doustnej suplementacji askorbinianu nie wykazały żadnych korzyści antynowotworowych. Od tej pory większość badań koncentrowała się na dożylnym podawaniu askorbinianu. Przesłanki do używania wlewów dożylnych (IVC) jako metody leczenia raka, podsumować można w następujący sposób:
Dzięki dożylnemu podawaniu askorbinianu sodu można bezpiecznie uzyskać odpowiednie jego stężenie w osoczu.
W odpowiednim stężeniu askorbinian jest toksyczny dla komórek rakowych in vitro i może hamować angiogenezę in vitro i in vivo.
Witamina C może gromadzić się w guzach i hamować znacznie wzrost guzów (obserwowalne u świnek morskich) przy stężeniu 1 mM lub wyższym.
Opublikowane studia przypadków mówią o przeciwnowotworowej skuteczności, poprawie samopoczucia pacjentów i spadkach w zakresie markerów zapalanych oraz wzrostów guzów.
Faza I badań klinicznych wskazuje, iż IVC może być bezpiecznie stosowane przy stosunkowo niewielu skutkach ubocznych.
W klinice Riordan leczono już setki pacjentów z chorobą nowotworową, za pomocą protokołu Riordan. Jednocześnie Riordan Clinic Research Institute (RCRI) bada możliwości dożylnej terapii witaminą C już od ponad 30 lat. Wysiłki te zostały uwzględnione w badaniach in vitro, badaniach na zwierzętach, analizach farmakokinetycznych i badaniach klinicznych. Protokół IVC wraz z wynikami badań zostały opisane poniżej.
PODSTAWY NAUKOWE
Farmakokinetyka
Witamina C jest rozpuszczalna w wodzie, a jej przyswajalność w przypadku podawania doustnego jest ograniczona. Podczas gdy kwas askorbinianowy gromadzi się w nadnerczach, mózgu i niektórych typach białych komórek, jego stężenie w osoczu pozostaje relatywnie niskie (Hornig, 1975; Keith & Pelletier, 1974; Ginter, et al., 1979; Kuether, et al., 1988). Dane uzyskane przez Lavine`a i współpracowników wskazują, że poziom ten u zdrowego dorosłego człowieka utrzymuje się poniżej 100 μM, nawet przy przyjmowaniu 2,5 g dziennie, drogą doustną. (Levine, et al., 1996)
Pacjenci chorujący na raka mają tendencję do deficytów witaminy C. 14-stu z 22-óch pacjentów w stanie terminalnym, w I fazie badań posiadało bardzo niski poziom witaminy C w organizmie, u 10-ciu z nich zawartość askorbinianu w osoczu wynosiła 0. (Riordan, et al., 2005) W badaniu z udziałem pacjentów hospicjów, Mayland i współpracownicy odkryli, że 30% pacjentów cierpiało na niedobór witaminy C (Mayland, et al., 2005). Deficyt (poniżej 10 μM) skorelowany był ze zwiększeniem stężenia CRP (białka C-reaktywnego które jest znacznikiem stanu zapalnego) w surowicy, a przy tym z krótszym czasem przeżycia chorego. Zważywszy na rolę witaminy C w produkcji kolagenu, funkcjonowania systemu odpornościowego i ochronę antyoksydacyjną nie dziwi fakt, iż chory posiadający deficyty askorbianu przegrywali szybciej walkę z rakiem. Sugeruje to że suplementacja witaminy C w celu uzupełnienia jej poziomu, może być dla takich pacjentów wspomagająca terapią.
Podawana w sposób dożylny witamina C może osiągnąć stężenie ponad 10 mM (Casciari, et al., 2001; Padayatty, et al., 2004), bez znaczących skutków ubocznych dla chorego. [Tabela 3. pokazuje stężenie askorbianu w osoczu osiągnięte poprzez wlew IVC w Klinice Riordan, podczas gry Tabela 4. pokazuje farmakokinetyczne dane dla dwóch osób, u których zastosowano 80-minutowe sesje IVC] Maksymalne stężenie w osoczu jest o dwa rzędy wielkości wyższe, niż to obserwowalne w przypadku doustnej suplementacji. Sugeruje to, iż IVC może być bardziej skuteczne w uzupełnieniu niedoborów witaminy C niż suplementacja doustna. Lekarze z Kliniki Riordan zaobserwowali, że:
Maksymalne stężenie w osoczu osiągane po wlewach IVC jest na ogół niższe u pacjentów chorych na raka, niż u zdrowych ochotników. Może to sugerować, że pozbawione go tkanki zachowują się jak swoiste “gąbki” pochłaniające witaminę C. W przypadku pacjentów chorych na raka, wielokrotnie poddanych terapii IVC stężenie askorbinianu w osoczu stopniowo ulega zwiększeniu, aż do osiągnięcia normy przy uzupełnianiu rezerw odpowiednimi dawkami.
Oprócz uzupełniania niedoborów witaminy C, IVC może dać szansę onkologom na wykorzystanie niektórych interesujących właściwości przeciwnowotworowych. Jako przykład niech posłuży możliwość hamowania angiogenezy i stanów zapalnych dzięki możliwym do podawania wysokim dawkom IVC. Dane uzyskane in vitro i in vivo wykazują, że wyniki te mogą być istotne przy stężeniu na poziomie 2 mm. Jak pokazano w Tabelach 3 i 4, stężenia te są możliwe do uzyskania za sprawą progresywnego dawkowania w IVC. 2-przedziałowy model może być wykorzystany do przewidzenia maksymalnego i średniego (24h) stężenia askorbinianu w osoczu dla osoby dorosłej o przeciętnej budowie ciała. Z obliczeń tych wynika, że 50 g i godzinna sesja zaowocowałaby maksymalnym stężeniem wynoszącym około 18 mm i średnim na poziomie 2,6 mm, rozsądnym z punktu widzenia odpowiednich efektów w przypadku walki z rakiem.
Cytotoksyczność oparta na nadtlenku wodoru
Witamina C, w zwykłych stężeniach fizjologicznych (0,1 mM) jest znaczącym, rozpuszczalnym w wodzie antyoksydantem. (Geeraert, 2012). Jednakże w stężeniu rzędu 1 mM ciągły przepływ przez tkankę askorbinianu w dawkach prowadzących do utleniania może prowadzić do wytwarzania się nadtlenku wodoru, toksycznego dla komórek guza (Benade, et al., 1969; Riordan, et al., 1995; Casciari, et al., 2001; Chen, et al., 2005; Frei & Lawson, 2008), często prowadząc do autofagii lub apoptozy. W celu zbadania cytotoksycznego wpływu zastosowano model wykorzystujący stałe guzy typu HFST. Tabela 6. obrazuje wycinek histologiczny komórek raka okrężnicy powstałych w ramach modelu. Cytometria obejmująca podwójne barwienie aneksyny V i jodek propidyny – przy stężeniu askorbinianu od 1 mM do 10 mM – wykazała znaczny wzrost apoptozy oraz zmniejszone ocalałe frakcje. Wymagane do wystąpienia toksyczności stężenie askorbinianu w modelu HFST (LC50=20 mm) po zaledwie 2 dniach inkubacji były zdecydowanie wyższe, niż te obserwowane zwykle w monowarstwach komórek. Próg cytotoksyczności mógłby zostać znacznie zredukowany (LC50=4 mm) przy użyciu askorbinianu połączonego z kwasem alfa-liponowym. Inne raporty sugerują, iż cytotoksyczność askorbinianu w stosunku do komórek rakowych może być zwiększona za sprawą dodania menadionu (Verrax, et al., 2004) lub związków zawierających miedź (Gonzalez, et al., 2002).
Wiele laboratoriów przeprowadziło badania na zwierzętach, wykorzystując raka wątroby, trzustki, mięsaka, białaczkę, raka prostaty i międzybłonniaka. Ich wyniki potwierdzają że stężenie askorbinianu wystarczające dla wytworzenia cytotoksyczności, może zostać osiągnięte in vivo, a leczenie to może zahamować wzrost guza. (Chen, et al., 2008; Verrax & Calderon, 2009; Du, et al., 2010; Belin, et al., 2009; Yeom, et al., 2009; Pollard, et al., 2010). Tabela 7. przedstawia dane przy użyciu modelu L-10 u świnek morskich. Komórki rakowe L-10 wszczepiano podskórnie, by wywołać przerzuty do węzłów chłonnych. Całkowity ciężar guza (guz podstawowy plus przerzuty) określono po 30-stu dniach od jego rozrostu i 18-stu dniach leczenia askorbinianem.
Zmierzono stężenie witaminy C wewnątrz guza i odnotowano silną korelacja między masą guza a stężeniem w nim askorbinianu, niezależnie od sposobu podawania askorbinianu. Zahamowanie wzrostu guza, w stosunku do grupy kontrolnej, oscylowało w okolicach 50% w przypadku stężenia askorbinianu wewnątrz guza na poziomie 1 mM i około 65% w przypadku gdy poziom askorbinianu wewnątrz guza osiągał poziom powyżej 2 mM. Zastosowana w tym badaniu dawka askorbinianu to 500 mg/kg mc/dzień. Naukowcy zbadali również czas przeżycia myszy BALP/C z mięsakiem S180. Wyniki widoczne są w Tabeli 8. Średni czas przeżycia nieleczonych myszy wynosił 35,7 dnia od wszczepienia, natomiast w przypadku myszy u których zastosowano terapię askorbinianem (700 mg/kg/dzień) było to 50,7 dnia. Oczywiście efektywność zaobserwowana podczas badań mogła mieć związek z kombinacją bezpośredniej cytotoksyczności i innych czynników, takich jak zatrzymanie angiogenezy (Yeom, et al., 2009) lub innych modyfikacji reakcji biologicznej (Cameron, et al., 1979).
Zatrzymanie angiogenezy
Rozwój naczyń guza to proces wzrostu naczyń krwionośnych w kierunku guza oraz do jego wnętrza. Uważa się, iż jest to proces kluczowy w rozwoju guza oraz jego przerzutach. Według raportów wpływ askorbinianu na syntezę kolagenu może zatrzymywać proces tworzenia się kanalików naczyniowych (Ashino, et al., 2003), a askorbinian może zatrzymywać geny potrzebne do angiogenezy (Berlin, et al., 2009) oraz wpływać na angiogenezę za sprawą wpływu na czynniki wywołujące anoksję (niedotlenienie krwi) (Page, et al., 2007). Badacze z kliniki Riordana ocenili hamowanie angiogenezy za pomocą czterech różnych modeli. W każdym przypadku wykryto efekt zatrzymujący angiogenezę przy stężeniu askorbinianu w przedziale 1 do 10 mM (Mikirova, et al., 2008; Mikirova, et al., 2012).
Wzrost nowych mikronaczyń z pierścieni aortalnych ex vivo jest spowalniany przez askorbinian w stężeniu 5 lub więcej mM.
Askorbinian spowalnia formowanie się śródbłonkowych kanalików w płynnej macierzy komórkowej in vitro. Liczba nietkniętych pętli spadła o połowę przy stężeniu 11 mM dla śródbłonkowych komórek progenitorowych i 17 mM dla komórek HUVEC (komórki śródbłonka żyły pępowinowej).
Współczynnik związany z migracją komórek śródbłonka na płytce Petriego, której celem jest wypełnienie powstałych między nimi przerw zmniejszał się, gdy zastosowano 5,7 mM askorbinianu. Askorbinian zmniejszył również produkcję ATP w komórkach o 20%, ale nie wpłynął na ich wydolność.
W przypadku wtyczek Matrigel wszczepionych podskórnie myszom, gęstość mikronaczyń była znacząco niższa w przypadku myszy, u których stosowano 430 mg/kg mc askorbinianu codziennie przez 2 tygodnie.
W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach i klinicznych studiach przypadku, w których wysokie dawki askorbinianu wykazywały efektywność w walce z guzami, korzyść ta może wynikać z terapeutycznej synergii wynikającej z równoczesnego zatrzymania angiogenezy oraz bezpośredniej cytotoksyczności, a także innych czynników.
Zmniejszanie stanu zapalnego
Analiza danych klinicznych z kliniki Riordana wskazuje, że stan zapalny stanowi powszechny problem u osób chorujących na raka i może zostać zmniejszony dzięki terapii IVC. (Mikirova, et al., 2012). Ze względu na wykazaną korelację między podniesionym poziomem CRP i złym rokowaniem pacjentów (St. Sauver, et al., 2009), jako wskaźnik stanu zapalnego wykorzystano białko c-reaktywne. Ponad 60% zbadanych w klinice pacjentów, przed terapią IVC miało poziom CRP powyżej 10 mg/L. W 76 ± 13% przypadkach dożylne podawanie askorbinianu zredukowało poziom CRP. Poprawa ta była bardziej przeważająca, (86 ±13%) u badanych z podniesionym (pow. 10mg/L) CRP. Porównanie indywidualnych wartości przed i po terapii przedstawiono w Tabeli 10A. Ponieważ wielu badanych cierpiało na raka prostaty, zbadany został poziom antygenu przed i po terapii, co pokazane jest w kolejnej Tabeli (10B). U większości pacjentów zauważono obniżenie poziomu PSA w trakcie leczenia IVC. Nie zgadzało się to z innymi markerami, jak pokazano w Tabeli 10C. W przypadku niektórych badanych tak markery nowotworowe, jak i dane CRP dostępne były przed i po terapii IVC. W tych przypadkach odnotowano silną korelację (r2=0,62) między zmianą w markerach i zmianą CRP w trakcie leczenia IVC. Widać tu spójność z obserwacjami z literatury wskazującymi korelację między poziomem CRP, a PSA w przypadku pacjentów z rakiem prostaty (Lin, et al., 2010).
Potencjalny wpływ IVC na redukcję stanów zapalnych podparty jest również danymi powiązanymi z cytokinami: stężenie serum prozapalnych cytokin IL-1α, IFN-γ, IL-8, IL-2, TNF-α i eotaksyn zostały gwałtownie zmniejszone po wstrzyknięciu 50 g, a w przypadku trzech ostatnich wymienionych wyżej cytokin, redukcje utrzymane były przez cały cykl terapii IVC. (Mikirova, et al., 2012).
Chemioterapia – kontrowersje
Obserwacje wykazujące, że askorbinian jest przeciwutleniaczem i gromadzi się głównie w guzach (Agus, et al., 1999) wzbudziły obawy, że suplementacja askorbinianem mogłaby zagrozić efektywności chemioterapii (Raloff, 2000). Poparciem tej tezy ma być odkrycie Heaney i współpracowników, iż komórki guza in vitro i ksenografty w myszach były bardziej odporne na różnorodne czynniki antyrakowe, gdy komórki guza zostały wstępnie poddane działaniu kwasu dehydroaskorbinowego (Heaney, et al., 2008). Pojawiły się jednak wątpliwości, czy warunki kliniczne i biochemiczne w jakich przeprowadzano badanie pozwalają wyciągać wnioski dotyczące terapii wykorzystującej witaminę C, uwzględniając między innymi fakt użycia kwasu dehydroaskorbinowego zamiast askorbinowego (Espey, et al., 2009). Warto również dodać, że celem IVC jest uzyskanie milimolarnego stężenia wewnątrz guza (z powodów opisanych powyżej) i stąd wyższe stężenie askorbinianu w guzach uznawane jest za korzystne.
Rozmaite badania laboratoryjne wskazują, że askorbinian w wysokich stężeniach nie przeszkadza w chemioterapii oraz naświetlaniu, a w niektórych przypadkach może zwiększać ich efektywność (Fujita, et al., 1982; Okunieff & Garnitur, 1987; Kurbacher, et al., 1996; Knot, et al., 1996; Fromberg, et al., 2011; Shinozaki, et al., 2011; Espey, et al., 2011).
Poparte jest to meta-analizą badań klinicznych dotyczących raka i witamin; efektem tych badań były wnioski mówiące o tym, że suplementacja przeciwutleniacza nie koliduje z toksycznością chemioterapii (Simone, et al., 2007; Blok, et al., 2008).
DANE KLINICZNE
Studia przypadku
Obecna sytuacja terapii wykorzystującej dożylne podawanie askorbinianu, różni się od tej związanej z nowymi czynnikami w chemioterapii. Aby lekarze mogli zarządzić terapię IVC, nie jest wymagana akceptacja ze strony FDA (Food and Drug Administration – Agencja Żywności i Leków). W efekcie badania kliniczne przeprowadzane były równolegle z testami laboratoryjnymi. Dwa z wczesnych badań wskazywały, że terapia polegająca na dożylnym wprowadzaniu askorbinianu mogłaby wydłużyć przeżywalność (prognozowaną przeżywalność) w przypadku chorych na raka (Cameron & Pauling, 1976; Murata, et al., 1982). Zespół z kliniki Riordana (Jackson, et al., 1995; Riordan, et al., 1998; Riordan, et al., 1996) wraz ze współpracownikami (Padayatti, et al., 2006; Drisko, et al., 2003) ma na swoim koncie wiele publikacji na ten temat. Chociaż te studia przypadków nie stanowią rozstrzygających dowodów w taki sposób jak zrobiłyby to dobrze zaprojektowane badanie Fazy III, są istotne dla poznania metod oraz motywowani do przyszłych badań. Pamiętać warto o ogromnym znaczeniu badań dla tych, którzy byli ich przedmiotem. Poniżej krótki opis kilku przypadków:
51-letnia kobieta z nowotworem nerki (III/IV faza wzrostu) i przerzutami na płuca. Odmówiła przyjmowania chemioterapii i zdecydowała się na terapię dożylną askorbinianem, zaczynając od dawki 15 g. Po 2 tygodniach dawka zwiększona została do 65 g i kontynuowano ją przez 10 miesięcy. Pacjentka nie poddawana była w tym czasie naświetlaniu i chemioterapii. Przyjmowała suplementy w postaci ekstraktu z białek grasicy, n-acetylocysteiny, niacynamidu, beta-glukanu i ekstraktu z tarczycy. Siedem z ośmiu narośli na płucach ustąpiło. U pacjentki przez 4 lata nie odnotowano oznak regresji. Cztery lata później u pacjentki pojawiła się nowa narośl (odpowiadająca drobno-komórkowemu rakowi płuc, nie związana z nawrotem przerzutów) i niedługo po tym zmarła. (Padayatti, et al., 2006). 49-letni mężczyzna z guzem pęcherza (brodawczakowaty rak nabłonka przejściowego) i licznymi guzkami satelitarnymi. Odmówił chemioterapii i podjął decyzję o rozpoczęciu terapii dożylnej. Przez 3 miesiące przyjmował 30 g 2 razy w tygodniu, a następnie 30 g miesięcznie przez 4 lata. Suplementacja obejmowała wyciągi roślinne, siarczan chondroityny, pikolininę chromu, olej lniany, glukozaminę, kwas alfa-liponowy, lactobacillus acidophilus, L. rhamnosus oraz selen. Dziewięć lat po rozpoczęciu terapii pacjent jest zdrowy i nie wykazuje żadnych oznak nawrotów czy przerzutów. (Padayatti, et al., 2006) 66-letnia kobieta z chłoniakiem rozlanym z dużych limfocytów B z masywnym guzem przykręgosłupowym (3,5-7 cm szerokości 11 cm długości), u której zauważono oznaki nowotworu kości. Zgodziła się na 5-tygodniową terapię naświetlaniem, a zamiast chemioterapii zdecydowała się na dożylne podawanie askorbinianu. Przez 2 miesiące podawano jej 15 g 2 razy w tygodniu, następnie raz w tygodniu przez 7 miesięcy, a potem raz na 2-3 miesiące przez rok. Suplementacja obejmowała koenzym Q10, magnez, beta-karoten, witaminę B oraz C i n-acetylocysteinę. Pierwotny guz pozostał wyczuwalny po radioterapii i pojawiła się nowa narośl. Terapia witaminą C była kontynuowana. 6 tygodni później guzy nie były wyczuwalne. Nowy guz wykryty został po 4 miesiącach, ale pacjentka nie wykazywała oznak chłoniaka po roku. Dziesięć lat później pacjentka w dalszym ciągu była zdrowa. (Padayatti, et al., 2006). 55-letnia kobieta z gruczolakorakiem brodawkowatym jajnika w fazie IIIC i wysokim poziomem CA 125. Przeszła operację po której poddana została sześciu cyklom chemioterapii (paklitaksel, karboplatyna) połączonej z doustnym i pozajelitowym podawaniem askorbinianu. Rozpoczęto od 15 g dwa razy w tygodniu, następnie zwiększono dawkę do 60 g dwa razy w tygodniu. Podczas infuzji poziom askorbinianu w osoczu przekroczył 200 mg/dl. Początkowo sześciotygodniowa terapia kontynuowana była przez kolejny rok, po którym zmniejszono częstotliwość infuzji do jednej co dwa tygodnie. Sumplementacja obejmowała witaminę E, koenzym Q10, witaminę C, beta-karoten i witaminę A. W momencie publikacji wyników badania, od pierwotnej diagnozy minęło 40 miesięcy, a pacjentka wciąż poddawana była terapii askorbinianem. Obrazy badań CT i PET były negatywne pod kątem choroby, a poziom CA-125 pozostał normalny (Drisko i wsp., 2003). 60-letnia kobieta z gruczolakorakiem jajnika w fazie IIIC i początkowym poziomem CA 125 w wysokości 81. Przeszła operację, po której poddana została sześciu cyklom chemioterapii (paklitaksel, karboplatyna) oraz antyoksydantami podawanymi doustnie. Po sześciu tygodniach chemioterapii, pacjentka zaczęła otrzymywać askorbinian, pozajelitowo. Rozpoczęto od 15 g tygodniowo, następnie zwiększono dawkę do 60 g dwa razy w tygodniu. W trakcie infuzji poziom askorbinianu w osoczu przekroczył 200 mg/dl. W momencie publikacji leczenie wciąż trwało. Pacjentka otrzymała witaminę E, koenzym Q10, witaminę C, beta-karoten, witaminę A. Poziom CA 125 wrócił do normy po jednej serii chemioterapii. Po pierwszym cyklu u pacjentki stwierdzono chorobę resztkową w miednicy. W tym momencie, zdecydowała się na przyjmowanie askorbinianu dożylnie. Trzydzieści miesięcy później pacjentka nie wykazywała nawrotu choroby a stężenie CA-125 pozostawało normalne.
Należy zauważyć, że te studia przypadków obejmują różne typy nowotworów, czasami są to przypadki stosowania IVC w połączeniu z chemioterapią lub naświetlaniem. Zwykle też pacjenci suplementują dodatkowe substancje odżywcze. Kilka innych badań klinicznych skupiło się na zbadaniu wpływu witaminy C na jakość życia pacjentów chorujących na raka. W koreańskim badaniu nad terapią IVC wykazano, że wskaźnik poprawy jakości życia uległ znacznej poprawie. Dotyczyło to m.in. redukcji zmęczenia, wymiotów i nudności oraz poprawy apetytu (Yeom, et al., 2007). W przeprowadzonych niedawno badaniach w Niemczech, porównano sytuację pacjentek z rakiem piersi leczonych metodą tradycyjną w połączeniu z IVC oraz tych leczonych wyłącznie tradycyjnie (Vollbracht, et al., 2011) . Pierwsza grupa odczuwała mniejsze zmęczenie i nudności, poprawę apetytu, nastroju i jakości snu. Ogólny poziom natężenia objawów podczas terapii i w okresie rekonwalescencji, był dwa razy wyższy w grupie kontrolnej, niż w grupie stosującej IVC. Nie zaobserwowano efektów ubocznych spowodowanych stosowaniem askorbinianu, ani też zmiany w rozwoju guza, w porównaniu do grupy kontrolnej.
Faza I testów klinicznych
Bezpieczeństwo dożylnej terapii askorbinianem zostało omówione w opublikowanej niedawno I Fazie badań klinicznych (Riordan i wsp, 2005,.. Hoffer i inni, 208;. Monti i inni, 2012). W początkowym etapie Fazy I zbadano 24 pacjentów (w większości chorujących na raka wątroby i jelita grubego) (Riordan, et al., 2005). W badaniu stosowano dawki 710 mg/kg mc/dzień. Tabela 11. pokazuje jak zmieniały się parametry funkcjonowania nerek w trakcie badania. Wskaźniki te pozostawały niezmienne lub malały wraz z upływem czasu; jest to istotne, ponieważ oczekiwano ich wzrostu podczas terapii, gdyby miało okazać się, iż askorbinian jest szkodliwy dla funkcjonowania nerek. Biochemia krwi nie wykazuje żadnych zmian w funkcjonowaniu nerek, u jednego z pacjentów choroba ustabilizowała się dzięki kontynuowaniu terapii przez dodatkowe 48 tygodni. Zgłaszane skutki uboczne były w większości niewielkie (nudności, obrzęki, suchość w jamie ustnej i skóry). Przypadki które mogłyby być powiązane z czynnikiem to: pacjent z historią choroby nerek i kamienia nerkowego oraz pacjent który doświadczył hipokalemii. Pacjenci ci posiadali deficyty witaminy C już na początku leczenia, a stężenie askorbinianu nie przekraczało 3,8 mM.
W swoim badaniu Hoffer i współpracownicy (Hoffer, et al., 208) przyjrzeli się 24 pacjentom w zaawansowanym stadium nowotworu i złośliwymi zmianami hematologicznymi, którzy nie odpowiadali na terapię tradycyjną. Otrzymywali oni dawkę od 0,4 g/kg mc do 1,5 g/kg mc (co daje 28 do 125 g na dorosłą osobę ważącą 70 kg), trzy razy w tygodniu. W badaniu tym maksymalne osiągnięte stężenie przekroczyło 10 mm i żadne efekty uboczne nie zostały odnotowane. W przypadku wyższych dawek, pacjenci utrzymywali sprawność fizyczną, jednak nie zanotowano żadnych reakcji antyrakowych. W badaniu Monti i współpracownicy (Monti, et al., 2012), 14 pacjentów otrzymywało IVC wraz z analogami nukleozydów: gemcytabiną i inhibitorem kinazy tyrozynowej erlotynibu. Zaobserwowane działania niepożądane były związane z środkami chemioterapeutycznymi, ale nie z askorbinianem, jak również nie zaobserwowano w związku z nim wzrostu skuteczność.
Do tej pory Faza I badania wskazuje, że IVC może być bezpiecznie podawane pacjentom w terminalnej fazie raka, w wysokich dawkach (10 do 100 g lub więcej). Jednak przeciwnowotworowa skuteczność podobna do tej omawianej w studiach przypadków nie została jeszcze zaobserwowana. Oczywiście spodziewano się, iż pacjenci terminalni badani w Fazie I będą tymi, których leczenie będzie najtrudniejsze. Potrzeba jest Faza II, która pozwoli przeprowadzać badania odpowiednio dłużej.
Kwestie bezpieczeństwa poruszane w literaturze
Dowody wskazują, że w przypadku pacjentów u których nie stwierdzono pierwotnie zaburzeń pracy nerek, prawdopodobieństwo wystąpienia efektów ubocznych (związanych z nerkami) w efekcie dożylnego podawania askorbinianu jest znikome (Riordan, et.al. 2005). W przypadku osób, u których pojawiały się dysfunkcje nerek, zaleca się ostrożność. Odnotowano utworzenie się kamienia nerkowego u pacjenta, u którego podobny problem pojawił się już wcześniej (Riordan, et al., 2005), pacjent z dwustronną niedrożnością cewki moczowej i niewydolnością nerek cierpiał z powodu ostrej neuropatii szczawianu (Wong, et al., 1994). Zaleca się przeprowadzenie pełnej morfologii krwi oraz analizy moczu przed rozpoczęciem dożylnej terapii askorbinianem.
W publikacji Campbella i Jacka (Campbell & Jack, 1979) opisano zgon jednego z pacjentów, związany z rozległą martwicą guza i krwotoku jaki nastąpił po podaniu pierwszej dawki askorbinianu. Dlatego też zaleca się rozpoczynanie terapii askorbinianem od niewielkich dawek, podawanych poprzez jego powolne (tzw. „slow drip”) podawanie. Do śmiertelnej hemolizy może dojść, jeśli pacjent cierpi na niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. W związku z tym zaleca się odpowiednie oznaczenie poziomów G6PD przed rozpoczęciem terapii. Leczenie nie jest zalecane, gdy podwyższony poziom płynów, sodu lub występująca chelacja mogą wywoływać poważne konsekwencje dla zdrowia. Przypadki takie to m.in. zastoinowa niewydolność serca, obrzęk, wodobrzusze, chroniczna hemodializa, nadmiar żelaza i nieprawidłowości związane z oddawaniem moczu (Rivers, 1987).
PROTOKÓŁ IVC KLINIKI RIORDAN
Kryteria włączenia i kandydaci
Termin kandydaci odnosi się do osób, w przypadku których standardowe metody leczenia nie przyniosły efektów; szukających sposobów na zwiększenie efektywności tradycyjnej terapii; szukający sposobów na zredukowanie dotkliwości skutków ubocznych wynikających ze standardowej terapii; chcący przedłużyć okres reemisji za sprawą działań poprawiających stan zdrowia; odmawiający standardowego leczenia, ale zainteresowani alternatywną terapią. Pacjent (lub opiekun) musi podpisać zgodę na podjęcie leczenia lub formularz dotyczący terapii IVC. Osoby podpisujące nie mogą wykazywać zaburzeń psychiatrycznych, schyłkowej niewydolności serca czy innych niestwierdzonych współistniejących schorzeń. Uzyskanie informacji podstawowych i badania laboratoryjne: profil chemiczny osocza w elektrolitami,
morfologia krwi,
zawartość G6PD w krwinkach czerwonych,
pełna analiza moczu. Aby odpowiednio ocenić potencjalną reakcję na terapię IVC, kluczowe jest uzyskanie dokumentacji medycznej pacjenta przed rozpoczęciem terapii: rodzaj i stadium guza, w tym raporty z dotychczas podejmowanych działań leczniczych, raporty patologiczne i inne informacje dotyczące poszczególnych etapów (odtworzenie może być konieczne w przypadku nawrotu lub postępu choroby następujących od momentu zdiagnozowania),
oznaczenie odpowiednich markerów, tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MRI), pozytonowa tomografia emisyjna (PET), prześwietlenie kości i zdjęcia rentgenowskie,
informacje dotyczące dotychczasowego (w sensie wcześniejszego) leczenia, reakcje na poszczególne zastosowane rodzaje leczenia w tym skutki uboczne,
obecny status funkcjonalny (stan ogólny i jakość życia) pacjenta wraz z oceną wg skali ECOG,
waga pacjenta.
Środki ostrożności i efekty uboczne
Podczas przeprowadzania terapii IVC na ponad 40,000 pacjentów w klinice Riordana, skutki uboczne związane z podawaniem wysokich dawek askorbinianu pojawiały się bardzo rzadko. Należy jednak uwzględnić odpowiednie środki ostrożności i możliwości wystąpienia skutków ubocznych.
Zauważono zagrożenia wynikające z nieprawidłowego odczytu wyników przez cukrzyków stosujących insulinę. Ważne jest, aby w przypadku cukrzyków z chorobą nowotworową powiadomić lekarzy stosujących protokół IVC: wysoka dawka podawanej dożylnie witaminy C (na poziomie 15 g i więcej) będzie wpływać na odczyt uzyskany za pomocą pasków (metoda elektrochemiczna) na wielu glukometrach (Jackson & Hunninghake, 2006). W zależności od dawki zafałszowane wyniki mogą utrzymywać się do 8h po wstrzyknięciu. Paski elektrochemiczne nie wykrywają różnicy między kwasem askorbinowym, a wysokim poziomem glukozy we krwi. Doustne przyjmowanie witaminy C nie przynosi żadnych tego typu efektów. Należy poinformować diabetyków o tym potencjalnym zagrożeniu. W przypadku cukrzyków, którzy chcieliby skontrolować poziom cukru we krwi należy pobrać krew z żyły i przeprowadzić badania laboratoryjne z wykorzystaniem heksokinazy. U jednego z pacjentów po podaniu wysokiej dawki IVC zauważono martwicę guza lub zespół rozpadu guza (Campbell & Jack, 1979). W związku z tym protokół zawsze rozpoczyna się podaniem niewielkiej, bo 15g dawki. Przewlekłą nefropatię szczawianową (kamienie nerkowe) zauważono u jednego pacjenta z dysfunkcją nerek po otrzymaniu 60g IVC. Odpowiednie działanie nerek, nawodnienie i objętość moczu powinny zostać udokumentowane przed rozpoczęciem podawania wysokich dawek IVC. Nasze doświadczenia pokazują jednak, że ilość przypadków wystąpienia kamieni nerkowych są niezmiernie rzadkie. Hemolizę stwierdzono u pacjenta z niedoborem G6PD po podaniu wysokich dawek IVC (Campbell, et al., 1975). Poziom G6PD powinien zostać oznaczony i oceniony przed rozpoczęciem terapii IVC. (W klinice odczyty G6PD przyniosły 5 przypadków anormalnie niskich jego poziomów. Późniejsze IVC w dawkach 25 g lub mniejszych nie przyniosły efektów ubocznych.) Istnieje możliwość pojawienia się podrażnienia w miejscu wstrzyknięcia, gdy nastąpi podanie dożylne. Może ono wystąpić w przypadku podawania zastrzyku w tempie przekraczającym 1 g/min. Protokół zaleca dodanie magnezu w celu zredukowania prawdopodobieństwa wystąpienia podrażnień. W związku z chelatującym efektem IVC niektórzy pacjenci mogą odczuwać drżenie i osłabienie wynikające z niskiego poziomu wapnia i magnezu. Rozwiązaniem jest dodanie do roztworu IVC 1 ml chlorku magnezu. W przypadku dotkliwych skutków ubocznych należy podać 10 ml glukonianu wapniowego w dawkach 1 ml na minutę. Zaleca się spożycie posiłku przed IVC w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wahania poziomu cukru. Z racji ilości płynów podawanych w trakcie IVC (pełniących rolę nośnika) wszelkie schorzenia, w przypadku których nadmiar płynów lub sodu może być szkodliwy, są przeciwwskazaniem do poddania się terapii (podawany dożylnie askorbinian wzmocniony jest wodorotlenkiem sodu i wodorowęglanem). Do schorzeń tych należą m.in. zastoinowa niewydolność serca, wodobrzusze, obrzęki itp. Odnotowano również przypadki podwyższenia poziomu żelaza w wyniku terapii IVC. Znany jest przypadek leczenia pacjenta cierpiącego na hemochromatozę, z użyciem wysokich dawek IVC, jednak nie odnotowano efektów ubocznych ani żadnych zmian w poziomie żelaza. Jak w przypadku każdej dożylnej aplikacji możliwe jest wystąpienie przenikania podawanego roztworu. Zwykle problem nie ma związku z wkłuciem. Z doświadczenia członków zespołu pielęgniarskiego zastosowanie odpowiednich wenflonów z płytkim wkładem jest skutecznym sposobem na uniknięcie problemu (zależne jest to oczywiście od stanu żył pacjenta!)
11. Dożylne podawanie askorbinianu powinno odbywać się z użyciem dożylnej kroplówki w tempie ok. 0,5 g/minutę (tempo do 1 g/minutę jest przeważnie tolerowane, jednak należy uważnie obserwować pacjenta. Mogą się bowiem pojawić mdłości, drgawki czy dreszcze.) Nie powinno się podawać roztworu jako zastrzyk, jako że osmolalność w przypadku wysokich dawek może wywołać stwardnienie żył obwodowych. Nie powinno się go również podawać domięśniowo lub podskórnie. Tabela obok przedstawia osmolalność w zależności od ilości płynu. Z badań wynika, że osmolalność dawki mniejszej niż 1200 mOsm/kg H2O jest tolerowana przez większość pacjentów. Niskie tempo wstrzykiwania (0,5 g/min) również wpływa na zmniejszenie napięcia, chociaż tempo do 1 g/min może być użyte, aby osiągnąć wyższy poziom nasycenia (przy dawce tej zaleca się pomiar osmolalności przed i po podaniu). Obecnie wykorzystujemy roztwór askorbinianu sodu, MEGA-C-PLUS ®, 500 mg/mL, o zakresie pH 5.5-7.0 od Merit Pharmaceuticals, Los Angeles, CA, 90065.
Tabela 1: Rekomendowany roztwór i osmolarność
Tabela 2: Dawka askorbinianu użyta w terapii
Podawanie IVC
Mając na uwadze wymienione wyżej środki ostrożności i po otrzymaniu zgody od pacjenta, lekarz prowadzący rozpoczyna terapię serią trzech następujących po sobie wlewów, w dawkach 15, 25 i 50g, po których następuje oznaczenie poziomów witaminy C (po IVC) celem ustalenia obciążenia pacjenta, aby odpowiednio ustalić kolejne dawki.
Trzy pierwsze wlewy są monitorowane w obszarze stężenia witaminy C w osoczu po infuzji. Jak wspomniano powyżej, badania i doświadczenia wykazały, że zgodnie z celem terapeutycznym, osiąganie maksymalnego stężenie w osoczu ~20 mM (350-400 mg/dL) jest najbardziej skuteczne (nie zaobserwowano toksyczności przy stężeniach do 780 mg/dL włącznie). Stężenie uzyskane po pierwszych, 15 g dawkach okazało się być skuteczne jako wskazówka. Poziom poniżej 100 mg/dL koreluje z wyższym poziomem stresu oksydacyjnego, prawdopodobnie z powodu większego ciężaru guza, uszkodzenia spowodowane przez chemio- i radioterapię, utajonych infekcji czy np. palenia tytoniu.
Po trzech pierwszych sesjach IVC, pacjent kontynuuje terapię z dawką 25 g lub 50 g (w zależności od zaleceń lekarza) dwa razy w tygodniu, aż wyniki dotyczące stężenia po IVC będą dostępne w laboratorium. Jeśli początkowy poziom (50 g) nie osiągnął terapeutycznego zakresu 350-400 mg/dl, powinno zostać to poprawione przy kolejnym wlewie, z zastosowaniem 50 g dawki. Jeśli poziom ten został osiągnięty, pacjent kontynuuje terapię 50 g raz w tygodniu, z comiesięcznymi pomiarami stężenia, by zapewnić stałą skuteczność. Jeśli zaś poziom nie został stale osiągnięty, dawka IVC zostaje zwiększona do 75 g witaminy C na infuzję, przez cztery wlewy, po których poziom stężenia zostaje uzyskany. Jeśli pacjent pozostaje w zakresie sub-terapeutycznym, dawka IVC zostaje zwiększana do poziomu 100 gram.
Jeśli po czterech infuzjach poziom wciąż oscyluje w sub-terapeutycznym zakresie, może to oznaczać, iż pacjent ma utajoną infekcję, pali (nie przyznając się) lub ma progresję nowotworu. W czasie gdy powyższe możliwości są sprawdzane, lekarz może zdecydować, aby zwiększyć częstotliwość IVC 100 g do trzech razy na tydzień. Dawki powyżej 100 g nie są zalecane bez wykonania testu na osmolalność surowicy, przed i po infuzji. Ważne jest, by dostosować odpowiednie proporcje, dla zachowania fizjologicznego wskaźnika osmolalności.
Jeżeli wyższe dawki nie są tolerowane lub następuje progresja pomimo osiągnięcia terapeutycznego zakresu, mniejsze dawki mogą wciąż zwiększać biologiczne korzyści IVC, tym stymulacja odporności, zmniejszenie bólu, zwiększenie apetytu i ogólne zwiększenie komfortu.
Bardzo mali pacjenci, jak na przykład dzieci, oraz pacjenci otyli potrzebują specjalnych dawek. Pacjenci ważący mniej niż 50 kg z niewielkimi obciążeniami nowotoworowymi i bez infekcji, by utrzymać odpowiedni poziom stężenia, mogą potrzebować jedynie 25 g witaminy C, dwa razy w tygodniu. Pacjenci ważący więcej niż 100 kg z dużymi obciążeniami lub infekcjami, wymagają zwykle dawek na poziomie 100g, trzy razy w tygodniu. Poziomy stężenia osiągane po IVC są doskonałym wskaźnikiem pomagającym dobrać odpowiednie dawki.
Doświadczenie pokazuje, że większość pacjentów chorujących na raka, potrzebuje wlewów 2-3 razy w tygodniu, w dawkach 50 g. Wszyscy pacjenci osiągający wymagany poziom stężenia, powinni być monitorowani raz w miesiącu, by upewnić się że osiągnięte efekty są długoterminowe. Sugeruje się doustną suplementację 4 g witaminy C codziennie, szczególnie w dni kiedy nie następuje infuzja. Pomaga to uniknąć „efektu odbicia”. Zaleca się również stosowanie kwasu alfa-liponowego.
Wnioski
Witamina C może być bezpiecznie podawana podawana dożylnie, w maksymalnych dawkach 100 g lub mniej, o ile zachowane zostaną środki ostrożności zawarte w tym raporcie. Przy takich dawkach, maksymalne stężenie askorbinianu może przekraczać 20 mM. Istnieje kilka potencjalnych korzyści które daje IVC pacjentom z nowotworami, z które czynią go idealnym wyborem do wspomagania leczenia:
Pacjenci z nowotworami często cierpią na deficyty witaminy C, a IVC skutecznie to naprawia. Terapia IVC pomogła przywrócić pacjentom jakość życia na wielu płaszczyznach. IVC zmniejsza stan zapalny w organiźmie (mierzone za pomocą określenia poziomu białka C-reaktywnego) oraz zmniejsza produkcję cytokin prozapalnych. Wysokie stężenie askorbinianu jest selektywnie toksyczne dla komórek rakowych i hamuje proces angiogenezy.
Bibliografia:
키워드에 대한 정보 witamina c dożylnie z niemiec
다음은 Bing에서 witamina c dożylnie z niemiec 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 \”Pierwsze wlewy sprawiły, że czułam się świetnie\” – zdradza chora na raka [Kierunek Zdrowie TVS]
- kierunek zdrowie
- kierunekzdrowie
- nowotwór
- białaczka
- witamina c
- witaminac
- vit c
- choroba
- chory
- lewoskrętna
- prawoskrętna
- witamina c lewoskrętna
- jerzy zięba
- jak wyleczyć nowotwór
- lekarz
- doktor
- zdrowie
\”Pierwsze #wlewy #sprawiły, #że #czułam #się #świetnie\” #- #zdradza #chora #na #raka #[Kierunek #Zdrowie #TVS]
YouTube에서 witamina c dożylnie z niemiec 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 \”Pierwsze wlewy sprawiły, że czułam się świetnie\” – zdradza chora na raka [Kierunek Zdrowie TVS] | witamina c dożylnie z niemiec, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
