Pole Magnetyczne A Niedoczynność Tarczycy | Jakie Badania Musisz Wykonać Mając Hashimoto I Niedoczynność Tarczycy!? 11034 좋은 평가 이 답변

당신은 주제를 찾고 있습니까 “pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy – Jakie badania musisz wykonać mając Hashimoto i niedoczynność tarczycy!?“? 다음 카테고리의 웹사이트 you.foci.com.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: you.foci.com.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Trycholog Radzi 이(가) 작성한 기사에는 조회수 855회 및 좋아요 45개 개의 좋아요가 있습니다.

Przeciwwskazaniem do zabiegów z zastosowaniem pola magnetycznego jest ciąża. Nie powinno się także wykonywać takich zabiegów w przypadku pacjentów cierpiących na choroby nowotworowe, cukrzycę, gruźlicę, nadczynność tarczycy, chorobę wrzodową przewodu pokarmowego oraz chorujących na serce.Przeciwwskazania do zabiegu: – ciąża, cukrzyca młodocianych, nowotwory, ciężkie choroby serca, czynna gruźlica, nadczynność tarczycy, choroby przewodu pokarmowego z zagrożeniem krwawienia, ostre infekcje bakteryjne, wirusowe oraz grzybicze, elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca).Zasadniczo jednak bardziej polecane są metody regeneracyjne, czyli RF mikroigłowa, laser frakcyjny i hifu. Owszem, odpowiedź skóry na te zabiegi nie będzie tak silna jak u osób zdrowych, ale jakaś jednak będzie.

Table of Contents

pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

아래 상세 동영상 보기

d여기에서 Jakie badania musisz wykonać mając Hashimoto i niedoczynność tarczycy!? – pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

@trychologradzi

https://www.facebook.com/capellibelli.gorzow/

pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Niedoczynność tarczycy – obniżone wydzielanie hormonów …

Pulsacyjne pole magnetyczne 3D Biomag. Jak to działa? Najważniejszą zasadą działania terapii pulsującego pola magnetycznego niskich częstotliwości 3D Biomag …

+ 여기에 보기

Source: biomag.pl

Date Published: 12/5/2022

Magnetoterapia – Centrum Medyczne Alpejska

Pole magnetyczne przenika przez całe ciało, docierając do każdej komórki i … nowotwory, ciężkie choroby serca, czynna gruźlica, nadczynność tarczycy, …

+ 여기에 보기

Source: centrumalpejska.pl

Date Published: 7/20/2022

Rehabilitacja – Fizykoterapia – Megamed

Zabiegi polem magnetycznym wielkiej częstotliwości … ropno-zgorzelinowe zmiany na skórze; neuropatie układu współczulnego; niedoczynność tarczycy …

+ 여기에 더 보기

Source: www.megamed.pl

Date Published: 1/18/2021

Zmiany w układzie ruchu w przebiegu niedoczynności tarczycy

Od czterech lat biorę dawkę 112ug Euthyrox. Co pół roku robię badania TSH i FT4. Nie miałam jednak wykonywanych żadnych badań dodatkowych dot. narządów ruchu z …

+ 여기에 더 보기

Source: www.mp.pl

Date Published: 6/8/2022

Pole magnetyczne – Fizjomed

Polega na oddziaływaniu na poszczególne części ciała polem magnetycznym o ustalonych częstotliwościach oraz … nadczynność tarczycy, rozrusznik serca,.

+ 여기에 보기

Source: fizjomed-olkusz.pl

Date Published: 2/6/2021

Choroba Hashimoto a zabiegi medycyny estetycznej – OLLIE

Przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy, czyli choroba Hashimoto, dotyka coraz większej liczby osób. Choroba ta najczęściej atakuje kobiety po 45. roku …

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.ollie.pl

Date Published: 3/16/2022

Prądy interferencyjne a choroba Hashimoto | WP abcZdrowie

Choroba Hashimoto a rehabilitacja Mam pytanie-czy przy chorobie Hashimoto można korzystać z zabiegów w postaci prądów interferencyjnych, kola magnetycznego?

+ 여기에 표시

Source: pytania.abczdrowie.pl

Date Published: 6/24/2021

pole magnetyczne – wpływ zabiegu na organizm

Magnetoterapia – pole magnetyczne – główne zastosowania obejmują: · Jaskra · Choroby infekcyjne rogówki · Zanik nerwu wzrokowego (leczenie 6-8 …

+ 자세한 내용은 여기를 클릭하십시오

Source: fizjotechnologia.com

Date Published: 9/12/2022

Magnetoterapia, leczenie polem magnetycznym – Dr Szczyt

… wyraźniej ulgi od bólu, jest magnetoterapia czyli leczenie polem magnetycznym. … gruźlica płuc, nadczynność tarczycy, rozrusznik serca, padaczka …

+ 여기에 더 보기

Source: www.drszczyt.pl

Date Published: 11/13/2021

주제와 관련된 이미지 pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Jakie badania musisz wykonać mając Hashimoto i niedoczynność tarczycy!?. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

주제에 대한 기사 평가 pole magnetyczne a niedoczynność tarczycy

Author: Trycholog Radzi
Views: 조회수 855회
Likes: 좋아요 45개
Date Published: 2020. 4. 25.
Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=XWJ291J-TE0

Czy pole magnetyczne szkodzi tarczycy?

Przeciwwskazania do zabiegu: – ciąża, cukrzyca młodocianych, nowotwory, ciężkie choroby serca, czynna gruźlica, nadczynność tarczycy, choroby przewodu pokarmowego z zagrożeniem krwawienia, ostre infekcje bakteryjne, wirusowe oraz grzybicze, elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca).

Jakie zabiegi na niedoczynność tarczycy?

Zasadniczo jednak bardziej polecane są metody regeneracyjne, czyli RF mikroigłowa, laser frakcyjny i hifu. Owszem, odpowiedź skóry na te zabiegi nie będzie tak silna jak u osób zdrowych, ale jakaś jednak będzie.

Czy można jeść banany przy niedoczynności tarczycy?

Zastanawiasz się, czy możesz jeść banany przy niedoczynności tarczycy? Jak najbardziej tak! Zawarty w bananach aminokwas tyrozyna jest składnikiem do syntezy hormonów tarczycy. Znajdziesz go także w migdałach i awokado.

Co ma wpływ na niedoczynność tarczycy?

Długotrwały niedobór selenu może mieć wpływ na spadek przyswajania jodu, co może prowadzić do rozwoju niedoczynności tarczycy. W przypadku niedoborów cynku obniża się stężenie hormonów tarczycy (T4 oraz T3). Z kolei witamina D3 zmniejsza ryzyko rozwinięcia się niedoczynności tarczycy i wspiera jej pracę.

Czy pole magnetyczne może zaszkodzić?

Warto wiedzieć, iż pole magnetyczne jest bezpieczne, nie daje skutków ubocznych u osób, które zapoznały się z przeciwwskazaniami. Leczenie polem magnetycznym to zabieg nieinwazyjny, który wykorzystuje niską częstotliwość promieniowania.

Czy przy niedoczynnosci tarczycy bolą nogi?

Pacjenci zmagający się z niedoczynnością tarczycy mogą skarżyć się w tym zakresie między innymi na sztywność oraz bóle mięśni i stawów, bolesne skurcze, obrzęki stawów i tkanek okołostawowych. Dolegliwości najczęściej zauważane są w stawach kolanowych, nadgarstkowych i skokowych. Rzadziej w stopach i rękach.

Gdzie do sanatorium z niedoczynnością tarczycy?

Ośrodki rehabilitacyjne nad morzem leczące niedoczynność tarczycy…

Profilaktyczny Dom Zdrowia w Juracie. Jurata. …
“Rzemieślnik” – Dom Wypoczynkowy. Gdańsk. …
Sanatorium Wodnik. …
ZAGŁĘBIE Ośrodek Rehabilitacyjno-Wypoczynkowy. …
Zespół Wypoczynkowy Zdrowotel Mazowsze. …
ALBATROS SPA & SKI. …
Bursztynowe Wzgórze Family Resort. …
CONTESSA.

Czy Hashimoto jest przeciwwskazaniem do mezoterapii?

Choć ogólnie mezoterapia osoczem bogatopłytkowym jest zabiegiem bardzo bezpiecznym (wykorzystanie preparatu pozyskanego z krwi pacjenta eliminuje ryzyko alergii), to jednak istnieją pewne przeciwwskazania do jego wykonywania. Są wśród nich choroby o podłożu autoimmunologicznym, a więc również hashimoto.

Czy z chora tarczyca można jechać nad morze?

Odpowiedni wybór klimatu panującego w danym miejscu może sprawić, że w czasie urlopu przebieg choroby lub jej skutki zostaną złagodzone. Na przykład pobyt nad morzem docenią pacjenci z niedoczynnością tarczycy, ze względu na dużą zawartość jodu w nadmorskim powietrzu.

Czego nie lubi niedoczynność tarczycy?

Przy niedoczynności tarczycy powinno się ograniczać produkty, tj.:

gorczycę oraz orzeszki ziemne, których spożycie może być wolotwórcze;
warzywa kapustne, tj. kalafior, brokuł czy kalarepa, które mają wysoką zawartość wspomnianych wyżej triglikozydów;
soję w dużych ilościach, która wpływa na syntezę hormonów tarczycy.

Co pić przy niedoczynności tarczycy?

Osoby z niedoczynnością tarczycy mogą również skorzystać na zwiększeniu spożycia białka. Badania pokazują, że diety o wyższej zawartości białka pomagają zwiększyć tempo metabolizmu. Wspierająco na metabolizm energetyczny działa Na tarczycę – herbatka ziołowo-owocowa z morszczynem.

Czego nie wolno robić przy niedoczynności tarczycy?

Jakich produktów unikać w niedoczynności tarczycy? Istnieją pewne produkty, których spożycie przez osoby zmagające się z niedoczynnością tarczycy powinno być ograniczone. Są to: warzywa kapustne, warzywa krzyżowe (kapusta, jarmuż, kalafior, brokuł), rośliny strączkowe, rzepa, orzechy ziemne oraz gorczyca.

Jak wyleczyć się z niedoczynności tarczycy?

Większość pacjentów z niedoczynnością tarczycy wymaga leczenia lewotyroksyną i okresowej kontroli TSH przez całe życie. W niektórych przypadkach (np. poporodowe zapalenie tarczycy, podostre zapalenie tarczycy, polekowa niedoczynność tarczycy) może dojść do samoistnego wyzdrowienia i ustąpienia niedoczynności tarczycy.

Ile trwa leczenie niedoczynności tarczycy?

Wielu pacjentów zastanawia się, ile trwa leczenie niedoczynności tarczycy. W większości wskazań trwa do końca życia. W czasie leczenie pacjenci powinni pozostawać pod stałą opieką poradni endokrynologicznej i okresowo wykonywać badania laboratoryjne sprawdzające poziom hormonów tarczycy.

Do czego prowadzi nieleczona niedoczynność tarczycy?

Tymczasem niedoczynność tarczycy może prowadzić do pojawienia się groźnych powikłań, w tym chorób układu sercowo-naczyniowego, depresji, niedokrwistości, zaburzeń lękowych, infekcji, nawracających poronień.

Jakie są przeciwwskazania do pola magnetycznego?

Przeciwwskazania do rehabilitacji polem magnetycznym obejmują:

ciążę,
nowotwory,
elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca),
choroby zakaźne,
infekcje,
krwawienia (miesiączka),
chorobę Burgera,
poważne schorzenia układu sercowo–naczyniowego.

Na co szkodzi Magnetronik?

Magnetronik jest niewskazany u ludzi z ostrą niewydolnością wieńcową i nadczynnością tarczycy. Posiadanie rozrusznika serca również wyklucza zastosowanie pola magnetycznego.

Czy pole magnetyczne coś daje?

Pole magnetyczne ma szereg właściwości, które okazały się pomocne w procesach leczenia i rehabilitacji pacjentów. Przyspiesza procesy regeneracji tkanek, łagodzi dolegliwości bólowe i wykazuje działanie przeciwzapalne oraz przeciwobrzękowe.

Czy bransoletki magnetyczne działają?

Jak działa bransoletka magnetyczna? Stosując bransoletkę magnetyczną, wytwarzane pole elektromagnetyczne wokół naczyń krwionośnych poprawia krążenie krwi, redukuje stres wpływając na układ nerwowy, oraz wzmacnia odporność organizmu.

Pole magnetyczne – rehabilitacja, wskazania, zabieg

Część odnośników w artykule to linki afiliacyjne. Po kliknięciu w nie możesz zapoznać się z ofertą na konkretny produkt – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz pracę naszej redakcji i jej niezależność.

Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online

SPIS TREŚCI

Czym jest pole magnetyczne i jak powstaje?

Pole magnetyczne wytwarzane jest przez jednostajny ruch ładunków elektrycznych. Ładunki elektryczne poruszające się ruchem zmiennym także wytwarzają pole magnetyczne – jest ono wówczas zmienne. Z tego względu przepływ prądu w każdych warunkach, w tym w domu, wytwarza pole magnetyczne. Co ciekawe, zmienne pole magnetyczne wytwarza zmienne pole elektryczne, co jest przyczyną powstawania fali elektromagnetycznej. Niektóre materiały, na przykład ferromagnetyki (żelazo, kobalt, nikiel i metale ziem rzadkich) także wytwarzają wokół siebie pole magnetyczne. Dokładny mechanizm działania pola magnetycznego nie jest obecnie znany. Wiadomo natomiast, że jest ono bezźródłowe, to znaczy jego linie nie zaczynają się ani nie kończą – tworzą zamknięte krzywe. Nie jest czymś niecodziennym, wytwarzanym jedynie w warunkach laboratoryjnych. Każdy przewód i obwód, którym płynie prąd, wytwarza wokół siebie pole magnetyczne. Pole magnetyczne ma szereg właściwości, które okazały się pomocne w procesach leczenia i rehabilitacji pacjentów. Przyspiesza procesy regeneracji tkanek, łagodzi dolegliwości bólowe i wykazuje działanie przeciwzapalne oraz przeciwobrzękowe. Z tego względu pole magnetyczne o niskiej częstotliwości znalazło zastosowanie w terapii wspomagającej leczenie licznych schorzeń. W fizjoterapii wykorzystuje się pole magnetycznego od 0 do 50 Hz i niewielkiej sile.

Przy jakich schorzeniach pomocne jest pole magnetyczne?

Pole magnetyczne wytwarzane przez specjalne urządzenia wykorzystywane jest w terapii takich dolegliwości jak osteoporoza, choroby zwyrodnieniowe stawów, nadciśnienie oraz schorzenia ginekologiczne. Pole magnetyczne wykazuje szereg własności, które bardzo korzystnie działają na organizm ludzki. Regeneruje struktury błon komórkowych, poprawia gęstość kości i przyspiesza ich wzrost (na przykład po złamaniach), stymuluje produkcję kolagenu, kreatyny i innych białek oraz poprawia reakcję enzymatyczną. Pole magnetyczne wpływa też korzystnie na pH wody w organizmie i zwiększa poziom stężenia gazów rozpuszczalnych w wodzie, takich jak tlen, dotleniając tym samym organizm. Ten mechanizm działania pola magnetycznego sprawia, że woda nawet do 30 godzin po zabiegu z wykorzystaniem pola magnetycznego działa jak naturalny antybiotyk, dzięki czemu organizm lepiej radzi sobie ze zwalczaniem stanów zapalnych. Pole magnetyczne, z którego korzysta się w fizjoterapii, przyśpiesza też rozwój tkanki łącznej i zwiększa tempo wytwarzania blizny kostnej, dotlenia tkanki, działa przeciwbólowo i zmniejsza obrzęki spowodowane przez stan zapalny. Pole magnetyczne stosuje się przy urazach kończyn takich jak złamania, zwichnięcia, naderwania ścięgien lub wiązadeł, naderwania torebki stawowej oraz krwiaki i towarzyszące im obrzęki. Innym zastosowaniem pola magnetycznego jest terapia zaburzeń krążenia w przebiegu miażdżycy, nadciśnienia tętniczego oraz choroby niedokrwiennej serca. Z pola magnetycznego korzysta się również w terapii wspomagającej pacjentów po udarze, a także w leczeniu dolegliwości ze strony układu pokarmowego i niektórych chorób skórnych.

Jak przebiega zabieg z zastosowaniem pola magnetycznego i jak się do niego przygotować?

Do zabiegu z zastosowaniem pola magnetycznego nie są konieczne specjalne przygotowania. Pacjent może pozostać w ubraniu. Jedyny wymóg to zdjęcie metalowych przedmiotów takich jak paski z metalową klamrą, zegarek, wisiorki i pierścionki. Podczas zabiegu należy wyłączyć telefon komórkowy, ponieważ może on zakłócać pole magnetyczne. Zabieg z zastosowaniem pola magnetycznego wygląda w następujący sposób. Pacjent siada albo kładzie się tak, by chora część ciała znajdowała się w bezpośrednim zasięgu oddziaływania wytwarzanego przez aparat pola magnetycznego. Zabiegi z zastosowaniem pola magnetycznego wykonywane są codziennie lub co drugi dzień w serii 10 zabiegów. Jedna sesja trwa od 10 minut do pół godziny. Siła pola magnetycznego i jego częstotliwość ustawiane są indywidualnie do pacjenta.

Przeciwwskazania do zabiegów z zastosowaniem pola magnetycznego

Przeciwwskazaniem do zabiegów z zastosowaniem pola magnetycznego jest ciąża. Nie powinno się także wykonywać takich zabiegów w przypadku pacjentów cierpiących na choroby nowotworowe, cukrzycę, gruźlicę, nadczynność tarczycy, chorobę wrzodową przewodu pokarmowego oraz chorujących na serce. Przeciwwskazaniem do zabiegów z zastosowaniem pola magnetycznego są również ostre infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze oraz wszczepiony rozrusznik serca.

Powikłania po zabiegach z wykorzystaniem pola magnetycznego i środki ostrożności

U niektórych pacjentów po zabiegach z zastosowaniem pola magnetycznego może pojawić się bezsenność, zaburzenia koncentracji oraz uczucie ciepła lub mrowienia i drętwienia w części ciała poddanej zabiegowi. W trakcie terapii z zastosowaniem pola magnetycznego nie powinno się wykonywać prześwietleń RTG oraz naświetleń promieniami UV.

Niedoczynność tarczycy – obniżone wydzielanie hormonów tarczycy

Niedoczynność tarczycy charakteryzuje się obniżonym wydzielaniem hormonów tarczycy. Choroba ta jest spowodowana uszkodzeniem gruczołu tarczowego lub jest skutkiem niedoboru TSH – hormonu tyreotropowego, wydzielanego przez przysadkę mózgową. Schorzenie może powodować występowanie wielu przykrych dolegliwości. Pojawia się osłabienie układu immunologicznego, uczucie zmęczenia, jak również zimna, sucha oraz szorstka skóra, problemy z koncentracją, obrzęki kończyn, nadmierne krwawienia miesiączkowe, wypadanie włosów, częste zaparcia, depresja oraz szybki przyrost masy ciała.

Czasami chorobie, może towarzyszyć obrzęk przedniej części szyi – tak zwane wole. Jednymi z przyczyn powstawania niedoczynności tarczycy mogą być: dieta uboga w jod lub choroba Hashimoto – zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. Chorobę może również spowodować uszkodzenie podwzgórza lub przedniego płata przysadki, zatrucie lekami, powikłania po porodzie lub upośledzenie pracy tarczycy w wyniku przebytych chorób. Rozpoznanie niedoczynności tarczycy odbywa się przy pomocy prostego badania krwi, w trakcie którego mierzy się poziom hormonu tarczycy (TSH) i tyroksyny w organizmie danego pacjenta. Leczenie niedoczynności tarczycy polega na regularnej suplementacji L-tyroksyną (L-T4) w dawce, która zostaje dobrana indywidulanie do potrzeb organizmu danego pacjenta. Oprócz tego, można skorzystać także z medycyny niekonwencjonalnej i wybrać rewelacyjną magnetoterapię, której aplikacja odbywa się przy pomocy urządzenia marki BIOMAG.

Wykorzystanie magnetoterapii

Charakterystyka niedoczynności – obniżone wydzielanie hormonów tarczycy: chodzi o obniżenie funkcji wydzielniczej tarczycy z koniecznością terapeutycznego uzupełniania hormonów. U chorych z obniżoną aktywnością tarczycy występuje zwiększone zmęczenie, senność, poczucie zimna, zaparcia, przelotne nieokreślone bóle, dysfunkcja erekcji, zaburzenia cyklu u kobiet, anemie, zmiana barwy głosu na bardziej szorstką itp.

Aplikacje magnetoterapii

W przypadku zastosowania magnetoterapii pulsacyjnej o niskiej częstotliwości firmy marki Biomag można wykorzystać działanie gojące i stymulacyjne do wsparcia naturalnego wydzielania hormonów (jeśli zostało zachowane częściowe wydzielanie). Poprzez poprawę obrotu metabolicznego, efekt regeneracyjny i przeciwzapalny stwarza się lepsze warunki do odnowy uszkodzonej tkanki i prawidłowych funkcji. Aplikacje magentoterapii przy obniżonej aktywności tarczycy: codzinnie 36 – 44 Hz na okolicę gruczołu za pomocą solenoidu.

Magnetoterapia

Pole magnetyczne przenika przez całe ciało, docierając do każdej komórki i wywołując w ten sposób różnorakie skutki biofizyczne:

– działa na struktury błon komórkowych, zmieniając ich właściwości, wznieca reakcję enzymatyczną;

– działa na kolagen, kreatynę i inne białka, pobudzając wzrost kości, a także ruch komórek;

– zmienia pH wody zawartej w organizmie, szybkość krystalizacji, stężenie rozpuszczonych w niej gazów np. tlenu i woda uzyskuje właściwości bakteriobójcze;

Najlepiej poznanym efektem jest wpływ pola magnetycznego na procesy oddychania tkankowego i regeneracji tkankowej:

– przyśpiesza rozwój tkanki łącznej i wytwarzanie blizny kostnej;

– powoduje zwiększenie przyswajania tlenu przez tkanki;

– działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, łagodzi ból.

W polu zabiegowym nie mogą znajdować się żadne metalowe elementy ani elektronika (należy zdjąć biżuterię, zegarek, wyłączyć telefon komórkowy), gdyż może to zaburzyć działanie pola magnetycznego. Zabieg można wykonywać w ubraniu i przez opatrunki gipsowe.

Wskazania do zabiegu z wykorzystaniem pola magnetycznego :

– choroba zwyrodnieniowa stawów, RZS, osteoporoza, zespół Sudecka, pourazowe schorzenia narządu ruchu (stany po złamaniach kości, stawach rzekomych, zwichnięciach stawów, naderwania ścięgien, więzadeł, torebki stawowej, krwiaki), choroby układu krążenia (zaburzenia krążenia obwodowego w następstwie miażdżycy, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca), choroby neurologiczne (migrena, udar mózgu, stwardnienie rozsiane), choroby układu oddechowego (zapalenie zatok przynosowych, zapalenie oskrzeli), choroby przewodu pokarmowego (wrzody, zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego), schorzenia ginekologiczne (zapalenia jajników), choroby dermatologiczne (owrzodzenia i zmiany zanikowe podudzi, trudno gojące się rany).

Przeciwwskazania do zabiegu:

– ciąża, cukrzyca młodocianych, nowotwory, ciężkie choroby serca, czynna gruźlica, nadczynność tarczycy, choroby przewodu pokarmowego z zagrożeniem krwawienia, ostre infekcje bakteryjne, wirusowe oraz grzybicze, elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca).

Pole magnetyczne stosuję się również w diatermii terapeutycznej. Zabieg polega na miejscowym przegrzaniu tkanek silnym polem elektromagnetycznym. Jest to rodzaj leczenia ciepłem. Ciepło wytwarzane jest tu wewnątrz tkanek i narządów, co odróżnia diatermię od innych zabiegów ciepłoleczniczych.

Zapraszamy serdecznie do naszego Centrum Medycznego Alpejska.

Hashimoto, a zabiegi medycyny estetycznej

Na ogół pisząc o zabiegach medycyny estetycznej, o ich działaniu, skuteczności, bezpieczeństwie, zakładamy, że wykonujemy je zdrowym ludziom. Ale czy to znaczy, że dyskwalifikujemy ludzi chorych? Nie, bo gdyby tak było, to pewnie nie mogłaby z nich korzystać połowa społeczeństwa.

Kwas hialuronowy u osób z Hashimoto – co się może wydarzyć

Skupię się dziś na zabiegach medycyny estetycznej w kontekście osób cierpiących na niedoczynność tarczycy – jedną z chorób przewlekłych, którą, jak się szacuje, ma bardzo dużo kobiet, przy czym wiele z nich w ogóle o tym nie wie, dotyczy to w szczególności Hashimoto, czyli niedoczynności tarczycy o podłożu autoimmunologicznym. Pamiętam swoją pierwszą pacjentkę na kwas hialuronowy, dobrą znajomą, której dawno temu, podczas kursu robiłem wypełnienie bruzd nosowo-wargowych. Wykorzystałem wówczas zaledwie ok. 1 ml kwasu hialuronowego. Po dwóch tygodniach zadzwoniła do mnie z informacją, że w miejscach, w których miała podany kwas, pojawiły się grudki. Okazało się, że ma chorobę Hashimoto, o której wcześniej nie wiedziała. Oczywiście poradziliśmy sobie z problemem, rozpuszczając kwas i stosując ultradźwięki, ale pacjentka nie uzyskała poprawy wyglądu estetycznego, na którym jej zależało.

Ponieważ obecnie chyba 1/3 pacjentek do mnie przychodzących ma niedoczynność tarczycy (obecnie pytam o to każdą kobietę), a jednocześnie endokrynolodzy nie potrafią w jednoznaczny sposób doradzić im jakie zabiegi estetyczne można, a jakich nie można wykonywać, postanowiłem napisać kilka zdań wyjaśnienia, co można, co warto, a czego lepiej nie robić.

Co to jest Hashimoto

Niedoczynność tarczycy o podłożu autoimmunologicznym to choroba, która tak jak każda niedoczynność tarczycy powoduje ospałość, wolniejszą przemianę materii i wolniejszą pracę komórek, ale też, co bardzo ważne, w chorobie tej występuje nadwrażliwość układu odpornościowego, który ma problem z właściwym rozpoznawaniem, co jest własne, a co nie, i reaguje w sposób nieprzewidywalny.

W kontekście zabiegów medycyny estetycznej w najgorszej sytuacji są te osoby, które nie wiedzą, że mają Hashimoto. Z tych, które wiedzą, jedne szukają informacji na ten temat i są przekonane, że należy się wystrzegać wszystkich zabiegów, inne, mniej światłe i nieświadome zagrożeń, są przekonane, że nie ma żadnych ograniczeń. I jedne i drugie są w błędzie – zabiegi estetyczne można stosować, tyle tylko, że trzeba je mądrze dobierać.

Gdyby było inaczej, to spora część kobiet mogłaby poprawiać stan swojej skóry jedynie stosując maseczki i pilingi, a z rzeczy mocniejszych miałyby do dyspozycji jedynie botoks.

Z Hashimoto u lekarza medycyny estetycznej

Wyobraźmy sobie np. wypełnienie kwasem hialuronowym. Kwas jest co prawda materiałem biozgodnym, ale jednak zawiera śladowe pozostałości substancji stosowanych w procesie jego wytwarzania. Po wprowadzeniu do tkanki pacjenta z Hashimoto kwas może nie wywołać żadnej reakcji, jak u zdrowej osoby – ale może zdarzyć się, że spowoduje nadreaktywność i organizm zacznie go traktować jako ciało obce. Wówczas powstanie stan zapalny i w efekcie grudki.

To samo dotyczy np. nici liftingujących, które chociaż również biozgodne, mogą być potraktowane jako ciało obce i wywołać stan zapalny. Podobnie dzieje się przy wszelkich innych preparatach, które wprowadzamy do tkanki i tam pozostają przez jakiś czas.

Z kolei przy metodach regeneracyjnych, takich jak RF mikroigłowa, laser frakcyjny, czy hifu, których działanie opiera się na stymulacji własnych tkanek pacjenta, problem polega na tym, że na pacjenta z Hashimoto działają one słabiej, niż na zdrowego, gdyż jego komórki u osoby z Hasmimoto są trochę „leniwe”.

Choroby immunologiczne a zabiegi medycyn estetycznej

Zatem, na jakie zabiegi może liczyć pacjent z autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy i jak ma się do nich przygotować? Przede wszystkim, żeby skutecznie i bezpiecznie poddać się zabiegom estetycznym musi ustabilizować poziom hormonów. Potem, gdy już potrzebuje wypełniaczy, sugerowałbym mimo wszystko kwas hialuronowy. Jak wspomniałem wcześniej, może on spowodować komplikacje (grudki), ale wcale nie musi. Przy kontrolowanym Hashimoto warto więc zaryzykować. Gdyby się okazało, że dochodzi do niepożądanej reakcji, można go przecież rozpuścić i w ten sposób usunąć z organizmu, czego nie da się zrobić z innymi produktami np. kwasem l-polimlekowym, hydroksyapatytem wapnia czy polikaprolaktonem. To samo dotyczy nici. Gdyby doszło do nadreaktywności, nie ma sposobu, aby je usunąć ze skóry.

Najlepsze zabiegi dla osób z Hashimoto

Zasadniczo jednak bardziej polecane są metody regeneracyjne, czyli RF mikroigłowa, laser frakcyjny i hifu. Owszem, odpowiedź skóry na te zabiegi nie będzie tak silna jak u osób zdrowych, ale jakaś jednak będzie. A z drugiej strony nie ma ryzyka powstawania grudek i niepożądanych zwłóknień, jak przy wypełniaczach, bo nic nie wstrzykujemy, nie podajemy, uraz termiczny skóry trwa dosłownie setne części sekundy, a to za krótko, żeby układ odpornościowy zareagował nadwrażliwością. Warto tylko mieć świadomość, że aby osiągnąć ten sam efekt, co u osoby zdrowej, trzeba większej liczby zabiegów (robi się je też rzadziej), więc i oczekiwanie na finalny efekt trwa dłużej.

Dobra wiadomość jest taka, że istnieje metoda, która może przyspieszyć działanie zabiegów regeneracyjnych. To osocze bogatopłytkowe. Jest ono pozyskiwane z własnej krwi pacjenta, nie wprowadzamy więc do organizmu niczego obcego i nie ma obaw o nadreaktywność. Osoczem warto wykonać jeden do trzech zabiegów w celu przygotowania skóry, zmobilizowania jej do pracy i zmotywowania leniwych komórek do lepszej pracy. Dopiero wówczas wprowadzamy właściwe zabiegi regenerujące.

Z mojego doświadczenia praktycznego wynika, że umiejętne dobranie metod regeneracyjnych i połączenie ich z osoczem bogatopłytkowym daje takie same efekty estetyczne jak u osób zdrowych, chociaż zazwyczaj trzeba wykonać jeden zabieg więcej niż u osoby zdrowej (na przykład 3 zamiast dwóch). Trzeba też trochę dłużej poczekać na efekty.

Hashimoto stawia wiele ograniczeń. Dlatego tak ważne jest, aby nie stawiał ich gabinet. Pacjentka z Hashimoto, planując zabiegi medycyny estetycznej, powinna unikać gabinetów, dysponujących ograniczoną liczbą metod. W takim gabinecie lekarz, choć wie, że to, czym dysponuje, może pacjentce zaszkodzić, może też uleć pokusie, aby zaryzykować licząc na to, że do powikłań jednak nie dojdzie. Pamiętajmy, że jeśli do nich dojdzie, największą przegraną będzie sama pacjentka.

A co z zabiegami upiększającymi w przypadku innych chorób? Polecam artykuł: Choroby a zabiegi medycyny estetycznej

Dieta bananowa – czym jest i jakie ma efekty?

Niezwykle prosta, lecz skuteczna japońska dieta bananowa, zdobywa coraz większe uznanie wśród osób odchudzających się. Oparta na bogatych w składniki odżywcze bananach, może przynieść spektakularne efekty w zrzucaniu zbędnych kilogramów. Na czym dokładnie polega i co należy wiedzieć, stosując dietę bananową?

Dieta bananowa – zasady

Zastanawiasz się jak dieta oparta na bananach, może przynosić takie efekty jak zrzucenie 3, 5, a nawet i 7 kilogramów? Banany należą przecież do jednych z bardziej kalorycznych owoców – na 100g zawierają około 100kcal, a są fundamentem diety polegającej na redukcji masy ciała. Te tropikalne owoce są jednak praktycznie beztłuszczowe, ich główny skład to węglowodany, w postaci cukrów i woda. Posiadają niski indeks glikemiczny oraz śladowe ilości błonnika i białka. Bogate w takie składniki jak fluor, magnez, fosfor, wapń, a także witaminy C, A, E. Stały się one świetną, codzienną przekąską, także dla sportowców, ponieważ są pełne wartościowych składników odżywczych i idealnie zaspokajają głód. To jest kluczem do zrozumienia tego, na czym polega dieta bananowa.

Zasady diety bananowej różnią się od siebie w zależności od wyboru konkretnego wariantu. Możesz zdecydować się na bardziej rygorystyczne założenia, jakimi cechuje się trzydniowa lub tygodniowa dieta bananowa i liczyć na szybki efekt utraty wagi. Dostępna jest też wersja miesięczna, która ma bardziej swobodne podejście do spożywanych posiłków, a także jednodniowa dieta bananowa, traktowana bardziej jako dieta oczyszczająca.

Trzydniowa dieta bananowa

Jak sama nazwa wskazuje, ta dieta powinna trwać trzy dni. W tym czasie nasze dzienne menu to wyłącznie 3 banany, 3 szklanki mleka oraz minimum 2l wody mineralnej (najlepiej niegazowanej). Przyjmowanie płynów jest bardzo ważne w tym wariancie, ponieważ istnieje duże ryzyko odwodnienia i utraty niezbędnych składników mineralnych. Efekt? Około 1000 kcal dziennie i utrata około 3 kilogramów.

Siedmiodniowa dieta bananowa

Przez każdy z siedmiu dni należy spożywać ściśle określone posiłki, na bazie bananów i płatków owsianych. Dodatkiem do każdego posiłku jest łyżeczka miodu i jogurt naturalny. Jedząc pożywne posiłki na słodko, powinno być Ci łatwiej utrzymać zasady tego wariantu diety bananowej. Pomiędzy posiłkami możesz zjeść małe jabłko. Tu również należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu organizmu. Czego możesz się spodziewać? 5 kilogramów mniej na wadze.

Miesięczna dieta bananowa

W wersji miesięcznej możesz liczyć na najbardziej rozbudowany jadłospis. Dieta bananowa może i nawet Ci zasmakować! Jedyne założenie, to codziennie, przez miesiąc, spożywanie jednego banana i szklanki wody niegazowanej na śniadanie. Pozostałe posiłki? Jesz, na co masz ochotę, dbając jednak o zdrowe odżywianie. Unikaj słodyczy, alkoholu i fast foodów. Ostatni posiłek powinien być spożywany najpóźniej o godzinie 19.00. Nie jest to przecież nic trudnego. Efektem będzie utrata aż 7 kilogramów.

Na jakie efekty diety bananowej możesz liczyć?

Największą zaletą stosowania diety bananowej, jest bardzo szybka utrata wagi. W zależności od wariantu możesz zgubić 3-7 kilogramów. Oprócz kuracji odchudzającej można znaleźć w wielu miejscach informacje o poprawie samopoczucia, kondycji fizycznej, a także oczyszczeniu z organizmu szkodliwych toksyn.

Co robić, żeby pozbyć się efektu jo-jo? Po zakończeniu diety bardzo ważna jest to, aby zmienić swój sposób odżywiania i unikać niezdrowych produktów. Pamiętaj również o aktywności fizycznej – ta jest wskazana do uzyskania jak najlepszych efektów przy każdej diecie.

Skutki uboczne diety bananowej

Opieranie swojej diety wyłącznie na jedzeniu bananów może być niebezpieczne dla naszego organizmu. Dlatego też należy dokładnie wypełniać założenia tej diety, szczególnie w wariantach trzy i siedmiodniowym. Nie powinna być ona stosowana przez długi czas, ponieważ może to spowodować niedobór niezbędnych witamin i minerałów. Uczucie sytości sprzyja ograniczeniach w jedzeniu, jednak niska kaloryczność przez długi czas, może odbić się negatywnie na Twojej przemianie materii.

Wśród konsekwencji wynikających ze stosowania diety bananowej, także można wyróżnić uczucie zmęczenia, czy złe samopoczucie. Ze względu na wysoką zawartość cukrów, nie jest ona polecana dla osób z cukrzycą, insulinoodpornością. W razie występowania takich problemów zdrowotnych powinieneś wykluczyć dietę bananową ze swoich planów na odchudzanie.

Ile można jeść bananów dziennie ?

Jeżeli jesteś na diecie bananowej, trzymaj się koniecznie jej założeń. Wtedy możesz liczyć na bezpieczny spadek wagi. Zastanawiasz się, czy możesz zjeść za dużą ilość tych pysznych owoców w ciągu dnia? Odpowiedź brzmi tak. Nadmierna ilość potasu jest niebezpieczna dla organizmu (ponad 3500 mg). Jeden banan zawiera 450 mg potasu, więc możesz zjeść około 7,5 banana w ciągu jednego dnia.

Osoby z chorobami nerek oraz wysokim poziomie potasu, powinny nie wprowadzać aż takiej ilości bananów do swojego codziennego planu żywieniowego.

Dieta bananowa a picie kawy

Nie musisz rezygnować ze swojego ulubionego napoju, będąc na tej diecie! Możesz pić między posiłkami napoje bez cukru takie jak kawa, czy herbata. Pamiętaj także o wodzie niegazowanej.

Banany a niedoczynność tarczycy

Dieta jest jedną z ważniejszych rzeczy, jakie osoby cierpiące na niedoczynność tarczycy, mogą zrobić dla swojego zdrowia. Wprowadzenie do swojego menu i wyrzucenie konkretnych produktów spożywczych to podstawa poprawy zdrowia i samopoczucia.

Zastanawiasz się, czy możesz jeść banany przy niedoczynności tarczycy? Jak najbardziej tak! Zawarty w bananach aminokwas tyrozyna jest składnikiem do syntezy hormonów tarczycy. Znajdziesz go także w migdałach i awokado.

Medistore

Diagnostyka chorób tarczycy Cena: od 110,20 zł KUP ONLINE

Spis treści:

Niedoczynność tarczycy – gruczoł i jego funkcje

Tarczyca to gruczoł, który umieszczony jest w przednio tylnej części szyi. Jest nieparzysty i służy do wydzielania wewnętrznego. Odpowiedzialny jest za wydzielanie hormonów, które istotnie wpływają na metabolizm całego organizmu oraz regulują gospodarkę wapniowo – fosforanową.

Hormony wydzielane przez tarczycę to:

Pracę tarczycy reguluje przysadka mózgowa. Jest to również gruczoł wydzielania wewnętrznego, który zlokalizowany jest w mózgu. Na pracę tarczycy wpływa również podwzgórze mózgowe. Podwzgórze produkuje hormon (tyreoliberynę), który pobudza przysadkę również do wydzielania hormonu (tyreotropiny – TSH), który pobudza tarczycę do pracy i wydzielania T3 i T4.

Bardzo istotne w tym cyklu jest to, że poza wspomnianym regulowaniem metabolizmu, hormony tarczycowe wpływają również na pracę i funkcjonowanie przysadki mózgowej i podwzgórza. Jeżeli jest ich dużo w organizmie, przysadka i podwzgórze nie produkują TSH i tyreoliberyny, które pobudzają tarczycę do pracy. Ich niski poziom natomiast, powoduje pobudzenie przysadki i podwzgórza, a dzięki temu pobudzona zostaje również tarczyca. Taki mechanizm nosi nazwę sprzężenia zwrotnego i zapewnia stały odpowiedni poziom hormonów w organizmie człowieka.

Niedoczynność tarczycy to określenie zaburzeń pracy opisanego wyżej gruczołu, które polegają na produkowaniu zbyt małej ilości hormonów w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Może przebiegać w postaci klinicznej, czyli pełnoobjawowej i subklinicznej, czyli utajnionej. Na tego rodzaju zaburzenia narażone są przede wszystkim osoby po 60 roku życia, ale młodsi również chorują. Szacuje się, że choroba zdecydowanie częściej dotyka kobiet niż mężczyzn.

Niedoczynność tarczycy przyczyny

Przyczyny niedoczynności tarczycy są bardzo zróżnicowane. Ich ustalenie i zlokalizowanie to pierwszy krok do podjęcia odpowiedniego i efektywnego leczenia.

Jedną z bardzo częstych przyczyn niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto. Jest to przewlekłe zapalenie tarczycy, które upośledza jej normalne funkcjonowanie. Choroba jest bezbolesna, ale sukcesywnie niszczy tarczycę, powodując, że produkuje ona coraz mniej hormonów.

Niedoczynność tarczycy może być spowodowana usunięciem operacyjnym części lub całości gruczołu – taka sytuacja może mieć miejsce, gdy pacjent cierpiał na chorobę Gravesa Basedowa, zdiagnozowano u niego guz na gruczole czy też wole guzkowe. Jeżeli powyższe wskazania pozwoliły usunąć część gruczołu, wówczas nie jest on tak wydajny, jak wcześniej. Usunięcie całego całkowicie eliminuje jego działanie. Wspomniane choroby, przed operacją leczone są również jodem promieniotwórczym, który też może spowodować niedoczynność.

Nieprawidłowe funkcjonowanie tarczycy może być też spowodowane przez zapalenie tego gruczołu. Z tym że w tym wypadku, niedoczynność może być przemijająca.

Inne przyczyny niedoczynności tarczycy:

niedobór jodu,

polekowa niedoczynność tarczycy,

napromieniowanie okolic tarczycy podczas leczenia innych nowotworów.

Zaburzenia pracy gruczołu mogą być wrodzone, wtórne (nieprawidłowe działanie przysadki mózgowej), trzeciorzędowe (nieprawidłowe działanie podwzgórza).

Jak wspomniano, niedoczynność tarczycy może być spowodowana nieprawidłowym działaniem samego gruczołu (np. z powodu chorób) lub też gruczołów regulujących jego działanie (podwzgórza i przysadki mózgowej). Problemy mogą pojawiać się również w przypadku, gdy sam gruczoł jest uszkodzony – poprzez leki, operacje lub terapię jodem radioaktywnym. Odnalezienie przyczyny może mieć istotne znaczenie dla zaplanowania skutecznej i efektywnej terapii.

Niedoczynność tarczycy objawy

Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo zróżnicowane i często niespecyficzne. W zasadzie, diagnostycznym objawem jest wynik badania krwi na obecność hormonów tarczycowych. Jednakże, do wykonania takiego badania potrzebne są pewne wskazania. Są nimi objawy odczuwane i obserwowane przez samego pacjenta. Jeżeli pacjent dostrzeże u siebie przynajmniej kilka z poniższych zjawisk, powinien niezwłocznie podjąć działanie prowadzące do postawiania odpowiedniej diagnozy.

Najczęstsze objawy niedoczynności tarczycy klinicznej:

męczliwość,

osłabienie, ogólne zmęczenie,

senność,

zaburzenia gospodarki termicznej (zimno nawet w ciepłe dni),

częste zaparcia,

osłabienie siły mięśniowej,

przybieranie na wadze,

chrypka,

problemy z pamięcią, skupieniem uwagi,

obrzęk szyi,

problemy z menstruacją,

obniżenie nastroju i myśli depresyjne,

“brudne kolana”, “brudne łokcie” – skóra w obrębie stawów przebarwia się, ciemnie,

zatrzymywanie wody w organizmie,

pogrubienie rysów twarzy,

suche, łamliwe włosy,

sucha skóra,

obniżenie libido,

zaburzenia wzwodu,

trudności z zajściem w ciążę.

W przypadku niedoczynności tarczycy subklinicznej, czyli utajnionej objawy są bardzo dyskretne, trudne do zauważenia, mogą się pojawiać m.in.:

bóle głowy,

zaparcia,

nieustanne zmęczenie,

obniżenie nastroju,

u małych dzieci może być opóźnienie w rozwoju psycho-fizycznym,

u starszych dzieci może się pojawić zahamowanie wzrostu, senność, zaparcia, opóźnienie w dojrzewaniu płciowym.

Niepokojące objawy niedoczynności tarczycy należy konsultować z lekarzem. Nieleczona niedoczynność tarczycy może bowiem pociągnąć za sobą bardzo poważne powikłania i skutki.

Niedoczynność tarczycy diagnoza

W procesie diagnozowania zaburzeń pracy tarczycy konieczne jest przeprowadzenie bardzo dokładnego i skrupulatnego wywiadu z pacjentem oraz wykonanie badań diagnostycznych. Dopiero informacje zebrane z różnych źródeł pozwalają na postawienie trafnej diagnozy oraz zaprojektowanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Podstawowymi badaniami, które należy wykonać w celu zdiagnozowania zaburzeń pracy gruczołu tarczycowego są badania hormonów. W pierwszej kolejności należy więc sprawdzić poziom stężenia TSH we krwi. Jeżeli wynik jest podwyższony należy przeprowadzić kolejne badania. Zweryfikować należy poziom tyroksyny (T4). Wyniki tych dwóch badań, to informacja na temat tego, czy niedoczynność tarczycy ma charakter pierwotny. Taka sytuacja diagnozowana jest gdy poziom TSH jest wysoki, ale poziom T4 niski. Gdy niedoczynność ma charakter wtórny, wówczas niskiemu T4 będzie towarzyszyć również niski TSH.

Dla doprecyzowania informacji lekarz może zlecić dodatkowe badania, czyli oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy. Podwyższone stężenie badanych przeciwciał wskazuje na chorobę Hashimoto, która stanowi jedną z przyczyn niedoczynności tarczycy.

W niektórych przypadkach, lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia badań dodatkowych – np. USG tarczycy.

Niedoczynność tarczycy leczenie

Leczenie niedoczynności tarczycy musi być zaplanowane i zaordynowane przez lekarza. Absolutnie nie wolno samodzielnie decydować o przyjmowaniu lub zaniechaniu przyjmowania zleconych leków. Najczęściej stosowana metoda terapii zaburzenia, to suplementacja hormonów tarczycowych, przede wszystkim tyroksyny. Obecnie wykorzystuje się do tego celu produkowaną syntetycznie lewotyroskynę.

W terapii niedoczynności tarczycy lekarz nie tylko decyduje o przyjmowaniu bądź nieprzyjmowaniu leków, ale również określa ich dawki i decyduje o ewentualnych zmianach. Pacjent, nawet jeżeli czuje się lepiej w czasie terapii nie może planować leczenia po swojemu.

Dla skuteczności leczenia niezwykle ważne jest systematyczne monitorowanie wyników. W przypadku pierwotnej niedoczynności tarczycy, trzeba badać poziom TSH we krwi tak często jak zaleci lekarz Zwykle pierwsza kontrola poziomu TSH odbywa się po kilku tygodniach od wdrożenia leczenia. Służy to ustaleniu odpowiedniej dla danego pacjenta dawki leku. Po ustabilizowaniu pracy tarczycy, kontrole odbywają się rzadziej, raz na rok lub na pół roku. Ich celem jest weryfikowanie efektów leczenia. Gdy niedoczynność tarczycy ma charakter wtórny w ten sam sposób bada się poziom T4.

Leczenie niedoczynności tarczycy, to terapia długotrwała, często nawet trwa przez całe życie. Zapotrzebowanie na hormony tarczycowe zmienia się z wiekiem, u osób młodych zapotrzebowanie jest większe, u starszych jest mniejsze, niemniej, potrzebne są cały czas.

Niekiedy udaje się ustabilizować funkcjonowanie tarczycy i wstrzymać leczenie. Za każdym razem jednak, decyzję o zaprzestaniu suplementowania musi podjąć lekarz prowadzący pacjenta. Najczęściej dzieje się tak, że leki trzeba brać do końca życia. Nie jest to leczenie uciążliwe, polega głównie na przyjmowaniu codziennie rano leków, które pozwalają na uzupełnienie poziomu hormonów. Zwykle lek należy przyjąć zaraz po wstaniu z łóżka, 30-60 minut przed pierwszym posiłkiem.

Jak długo trwa leczenie nadczynności tarczycy?

Po otrzymaniu diagnozy od lekarza, pacjenci bardzo często pytają o to, co będzie dalej? Otóż, jeżeli niedoczynność tarczycy zostanie zdiagnozowana stosunkowo szybko i szybko też zostanie wdrożone leczenie, to w zasadzie nie ma powodów do obaw. Wdrażane obecnie terapie są skuteczne i przynoszą bardzo dobre efekty. Pierwsze tygodnie, niekiedy miesiące nie tak od razu dają poprawę. Należy bowiem ustabilizować poziom hormonów w organizmie, który jest przyczyną złego samopoczucia pacjenta. Jednakże, po dłuższym czasie leczenia, stan zdrowia wraca praktycznie do normy, a osoba cierpiąca z powodu niedoczynności tarczycy całkowicie przestaje odczuwać dotychczas męczące ją objawy.

Oczywiście, zaniechanie leczenia czy samodzielne odstawienie leków mogą doprowadzić do poważnych powikłań, które odbiją się na całym organizmie chorego. W skrajnych przypadkach może nawet dojść do śpiączki hipometabolicznej, która wymaga leczenia na oddziale intensywnej terapii i jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu.

Jeżeli jednak pacjent przestrzega wszystkich zaleceń lekarza, to może normalnie funkcjonować i cieszyć się dobrym samopoczuciem.

Niedoczynność tarczycy skutki

Przede wszystkim niedoczynność tarczycy powoduje, że spowolniony zostaje metabolizm całego organizmu. Chory czuje się zmęczony, osłabiony i senny. Nie ma na nic ochoty, ma obniżony nastrój, a nawet stany depresyjne. Stale przybiera na wadze, co w przypadku osób, którym zależy na wyglądzie jest dodatkowym elementem, który pogarsza ich nastrój i samopoczucie.

Niedoczynność tarczycy może spowodować zaburzenia w zakresie układu rozrodczego. Pojawiają się problemy z regularnością menstruacji, a potencjalną ciążę trudniej jest utrzymać. Mężczyźni mogą zaobserwować u siebie obniżony popęd seksualny. Problemem jest również ogólny wygląd chorego. Powieki są opuchnięte, włosy osłabione, suche i wypadające, przerzedzają się brwi, skóra staje się sucha, a paznokcie łamliwe.

Niedoczynność tarczycy zapobieganie

Niedoczynność tarczycy jest chorobą, na którą w dużym stopniu nie ma się wpływu. Można jednakże podejmować pewne działania profilaktyczne, których celem jest zmniejszenie ryzyka zachorowania. Przede wszystkim należy dbać o to, by spożywana dieta była bogata w jod. Jest on niezbędny do tego, by tarczyca funkcjonowała poprawnie. Jego najlepszym źródłem są ryby, owoce morza, sól jodowana, produkty roślinne np. orzechy, brokuły, szpinak. Źródłem jodu może być również woda mineralna, o podwyższonym poziomie tego pierwiastka. Jeżeli ktoś znajduje się w grupie podwyższonego ryzyka powinien rozważyć wykonanie profilaktycznego oznaczenia poziomu TSH.

W profilaktyce niedoczynności tarczycy bardzo ważne jest również unikanie biernego i czynnego palenia papierosów. Substancje znajdujące się w papierosach utrudniają wchłanianie jodu i przez to powodują zaburzenia pracy tarczycy.

Nie wolno też zapominać o aktywności fizycznej. Regularne uprawianie sportu powoduje, że poprawia się metabolizm i usprawnia krążenie krwi. Dobre odżywienie gruczołu tarczycy zapobiega jego destrukcji.

Dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy niezbędne są takie mikroelementy jak: selen, cynk czy witamina D3. Długotrwały niedobór selenu może mieć wpływ na spadek przyswajania jodu, co może prowadzić do rozwoju niedoczynności tarczycy. W przypadku niedoborów cynku obniża się stężenie hormonów tarczycy (T4 oraz T3). Z kolei witamina D3 zmniejsza ryzyko rozwinięcia się niedoczynności tarczycy i wspiera jej pracę. Dodatkowo działa przeciwzapalnie i wzmacnia odporność. Medicover Vital Tarczyca Complex to zestaw suplementów stanowiący codzienne wsparci tarczycy, składający się trzech produktów: Medicover Vital Selen, Medicover Vital Cynk i Medicover Vital Witamina D3. Zestaw został opracowany przez farmaceutów, a jego formuła jest przyjazna dla osób na diecie bezglutenowej, nie zawiera także barwników. Preparat posiada odpowiednie badania laboratoryjne, dzięki czemu mamy pewność, że zawartość składników aktywnych w preparacie jest zgodna z tą deklarowaną przez producenta.

Czy niedoczynność tarczycy jest wrodzona?

W niektórych przypadkach niedoczynność tarczycy może być chorobą wrodzoną. Jest ona o tyle niebezpieczna, że może spowodować nawet głębokie upośledzenie dziecka, które cierpi na tę chorobę. Ze względu na tak poważne konsekwencje, u wszystkich noworodków wykonuje się badania przesiewowe, określające poziom stężenia hormonu TSH we krwi. Jeżeli jest on w normie, to nie ma powodów do obaw. Jeżeli jednak poziom ten jest zbyt niski leczenie wdrażane jest natychmiast, by zmniejszyć ewentualne skutki uboczne niedoboru hormonów.

Problem z wrodzoną niedoczynnością tarczycy zaczyna się już właściwie w okresie płodowym. Wówczas organizm dziecka nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, co powoduje, że nie może on przez to prawidłowo funkcjonować. Stąd też konieczność natychmiastowego wdrożenia suplementacji.

Przyczyn wrodzonej niedoczynności jest kilka i w zasadzie bez dokładnych badań, trudno jest określić, co spowodowało tę sytuację u noworodka. Wśród najczęściej spotykanych czynników znajduje się niedorozwój tarczycy oraz niedobór jodu. Z powodu niedoborów hormonów tarczycy w okresie płodowym tarczyca noworodka nie wykształciła się w stu procentach, a przez to nie jest w stanie w pełni spełniać swoich funkcji.

Inną przyczyną może być niewykształcenie się jednego płata tarczycy, co również upośledza jej funkcje. W niektórych przypadkach dochodzi do umiejscowienia gruczołu tarczowego w innym miejscu, niż powinien się znajdować. Jest to tak zwana ektopia i również powoduje, że jego działanie nie jest prawidłowe. Zdarzają się też przypadki, że gruczoł w ogóle się nie wykształca, a wówczas nie ma organu, który powinien produkować niezbędne w rozwoju hormony.

Niedoczynność tarczycy – dlaczego tyjemy?

Jednym z bardzo znaczących objawów zaburzeń pracy tarczycy związanych z jej niedoczynnością jest dość intensywne przybieranie na wadze, pomimo braku zwiększonego apetytu. W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do otyłości, a chory ma duże problemy z tym by poradzić sobie z coraz większą masą ciała.

Jednym z powodów, dla którego dochodzi do przybierania na wadze jest spowolnienie metabolizmu. Hormony wydzielane przez tarczycę są odpowiedzialne za prawidłowy przebieg procesów metabolicznych w organizmie. Skoro więc jest ich za mało, to spada również tempo metabolizowania przyjmowanych z pożywieniem substancji odżywczych. Jednocześnie, niedoczynność tarczycy wywołuje stany zmęczenia, ospałości i senności. Takie samopoczucie zniechęca do jakiejkolwiek aktywności fizycznej, a to dodatkowo pogłębia spowolnienie metabolizmu.

Regularnie uprawiany sport i wysiłek fizyczny w naturalny sposób przyspieszają i usprawniają metabolizm. Jeżeli jednak chory zrezygnuje z ruchu, to dodatkowo spowolni przemianę materii, a tym samym spowoduje, że przybieranie na wadze będzie jeszcze intensywniejsze.

Śpiączka hipometaboliczna

Jednym z powikłań niedoczynności tarczycy jest śpiączka hipometaboliczna. Dochodzi do niej w sytuacji, gdy niedoczynność tarczycy trwa już bardzo długo, jest całkowicie nieleczona lub leczona nieprawidłowo. Absolutnie nie wolno dopuścić do takiej sytuacji, ponieważ jest to bardzo poważne zagrożenie dla życia, a rokowania takiego pacjenta są bardzo niepomyślne.

Poza skrajnie niskim poziomem hormonów tarczycowych, przyczynami śpiączki mogą być towarzyszące niedoczynności tarczycy:

ciężkie infekcje,

operacje,

urazy,

zapalenie płuc,

niewydolność serca,

krwawienia z układu pokarmowego,

silne i znaczne wychłodzenie organizmu.

Mając świadomość, że jest się osobą cierpiącą na niedoczynność tarczycy, należy dbać o zgodną z zaleceniami lekarza suplementację hormonów.

Jest to stan poważnego zagrożenia życia, a co za tym idzie, jest ona leczona wyłącznie w warunkach szpitalnych, na oddziale intensywnej terapii, pod stałą i ścisłą kontrolą personelu medycznego.

Niedoczynność tarczycy w ciąży

Niedoczynność tarczycy u kobiet w ciąży jest bardzo niebezpieczna i stanowi zagrożenie nie tylko dla samej matki, ale również dla rozwijającego się w jej łonie płodu. Właśnie dlatego konieczne jest szybkie rozpoznanie, postawienie diagnozy i natychmiastowe wdrożenie leczenia.

Niedoczynność tarczycy może bardzo poważnie wpłynąć też na sam przebieg ciąży. Wśród skutków wadliwego działania tarczycy pojawia się między innymi przedwczesny poród.

Nieleczona niedoczynność tarczycy u kobiety w ciąży może poskutkować w przyszłości poważnym upośledzeniem rozwoju dziecka. W pierwszych dwunastu tygodniach rozwoju płodowego, tarczyca płodu nie wytwarza jeszcze własnych hormonów. Są one jednak niezbędne dla prawidłowego rozwoju i wzrostu. Dziecko czerpie je więc od matki. Jeżeli nie produkuje ich ona w odpowiedniej ilości, dziecko również nie otrzymuje ich odpowiedniej porcji, a w efekcie skutkuje to zaburzeniami rozwojowymi już na wczesnym etapie. W skrajnych sytuacjach, kobieta cierpiąca na niedoczynność tarczycy ma duże trudności z utrzymaniem ciąży.

Niedoczynność tarczycy u kobiet karmiących

Niedoczynność tarczycy dotyka również kobiety karmiące swoje dzieci piersią. O ile karmienie naturalne jest zalecaną i promowaną metodą karmienia noworodków i niemowląt, o tyle wiele kobiet cierpiących na niedoczynność tarczycy, ma obawy dotyczące tego, czy może podawać swojemu dziecku pierś.

Sytuacja powinna być skonsultowana z lekarzem prowadzącym chorującą kobietę. Zasadniczo jednakże nie ma przeciwwskazań do karmienia piersią, gdy matka jest w trakcie terapii, polegającej na suplementacji hormonów tarczycowych. Zachowanie zdrowego rozsądku i porozumiewanie się z lekarzem w sytuacjach budzących wątpliwości, to najlepszy sposób na udane karmienie piersią w czasie terapii niedoczynności tarczycy.

Podsumowując, niedoczynność tarczycy to poważna choroba, która może spowodować bardzo poważne konsekwencje i powikłania, łącznie z zagrożeniem życia chorego. Jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet, które są w ciąży, ponieważ może wpłynąć na upośledzenie płodu lub nawet poronienie. Jeżeli jednak jest szybko wykryta, a leczenie niezwłocznie wdrożone i stosowane, to nie ma powodów do obaw. Można ją skutecznie leczyć, a pracę tarczycy efektywnie kontrolować.

Dowiedz się więcej:

“Choroby tarczycy jako poważny problem medyczny w Polsce”

https://journals.viamedica.pl/problemy_pielegniarstwa/article/view/23426/18652

“Niedoczynność tarczycy na tle autoimmunologicznym”

http://ww.w.wple.net/alergologia/alergo_2007/a-alergo-3-4-2007/64-69-przybylik.pdf

Magnetoterapia

Pole magnetyczne przenika przez całe ciało, docierając do każdej komórki i wywołując w ten sposób różnorakie skutki biofizyczne:

– działa na struktury błon komórkowych, zmieniając ich właściwości, wznieca reakcję enzymatyczną;

– działa na kolagen, kreatynę i inne białka, pobudzając wzrost kości, a także ruch komórek;

– zmienia pH wody zawartej w organizmie, szybkość krystalizacji, stężenie rozpuszczonych w niej gazów np. tlenu i woda uzyskuje właściwości bakteriobójcze;

Najlepiej poznanym efektem jest wpływ pola magnetycznego na procesy oddychania tkankowego i regeneracji tkankowej:

– przyśpiesza rozwój tkanki łącznej i wytwarzanie blizny kostnej;

– powoduje zwiększenie przyswajania tlenu przez tkanki;

– działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, łagodzi ból.

W polu zabiegowym nie mogą znajdować się żadne metalowe elementy ani elektronika (należy zdjąć biżuterię, zegarek, wyłączyć telefon komórkowy), gdyż może to zaburzyć działanie pola magnetycznego. Zabieg można wykonywać w ubraniu i przez opatrunki gipsowe.

Wskazania do zabiegu z wykorzystaniem pola magnetycznego :

– choroba zwyrodnieniowa stawów, RZS, osteoporoza, zespół Sudecka, pourazowe schorzenia narządu ruchu (stany po złamaniach kości, stawach rzekomych, zwichnięciach stawów, naderwania ścięgien, więzadeł, torebki stawowej, krwiaki), choroby układu krążenia (zaburzenia krążenia obwodowego w następstwie miażdżycy, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca), choroby neurologiczne (migrena, udar mózgu, stwardnienie rozsiane), choroby układu oddechowego (zapalenie zatok przynosowych, zapalenie oskrzeli), choroby przewodu pokarmowego (wrzody, zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego), schorzenia ginekologiczne (zapalenia jajników), choroby dermatologiczne (owrzodzenia i zmiany zanikowe podudzi, trudno gojące się rany).

Przeciwwskazania do zabiegu:

– ciąża, cukrzyca młodocianych, nowotwory, ciężkie choroby serca, czynna gruźlica, nadczynność tarczycy, choroby przewodu pokarmowego z zagrożeniem krwawienia, ostre infekcje bakteryjne, wirusowe oraz grzybicze, elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca).

Pole magnetyczne stosuję się również w diatermii terapeutycznej. Zabieg polega na miejscowym przegrzaniu tkanek silnym polem elektromagnetycznym. Jest to rodzaj leczenia ciepłem. Ciepło wytwarzane jest tu wewnątrz tkanek i narządów, co odróżnia diatermię od innych zabiegów ciepłoleczniczych.

Zapraszamy serdecznie do naszego Centrum Medycznego Alpejska.

Rehabilitacja – Fizykoterapia

Krioterapia

– Zabiegi z krioterapii miejscowej

– Zabiegi w komorze krioterapeutycznej

Krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu przy pomocy specjalnego aplikatora bardzo niskiej temperatury, która dostarczana jest do miejsca zmienionego chorobowo.

Wskazania:

zapalenia stawów

zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym

przewlekłe zapalenie kręgosłupa szyjnego

zespół bolesnego barku

zapalenie okołostawowe ścięgien torebki stawowej i mięśni

zespół fibromialgia (choroby reumatyczne tkanek miękkich)

zwichnięcie i skręcenie urazowe stawów

uszkodzenie łąkotki

naderwanie ścięgien i mięśni

zwalczanie przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza)

zwalczanie odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej

ostre i zadawnione urazy sportowe i pooperacyjne oraz dla odnowy biologicznej

u przemęczonych fizycznie i psychicznie osób dorosłych

u sportowców wyczynowych

zespoły bólu mięśniowo-powięziowego

Przeciwwskazania:

krioglobulinemia

kriofibrynogemiaa

agammaglobulinemia

nocna napadowa hemoglobinuria

ropno-zgorzelinowe zmiany na skórze

neuropatie układu współczulnego

niedoczynność tarczycy

znaczna niedokrwistość

stosowanie niektórych leków (neuroleptyki i alkohol)

wyniszczenie i wychłodzenie organizmu

schorzenia mięśnia sercowego lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia

przecieki żylno-tętnicze w płucach

ciężkie postacie dusznicy bolesnej wysiłkowej i dusznicy bolesnej spontanicznej

różnego pochodzenia ostre schorzenia dróg oddechowych

miejscowe zaburzenia ukrwienia

zaawansowana miażdżyca

choroba nowotworowa

zespół Prinzmetala

obecność miejscowych odmrożeń

uszkodzenia skóry

nadciśnienie tętnicze znacznego stopnia

klaustrofobia

wiek powyżej 65 lat

zaburzenia rytmu serca przy jego częstości wyższej od 100/min.

przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych

nadwrażliwość na zimno

zespół Raynauda

Zabiegi polem magnetycznym wielkiej częstotliwości

– Diatermia krótkofalowa

– Impulsowe pole magnetyczne wielkiej częstotliwości (terapuls)

Diatermia Krótkofalowa – zabieg z wykorzystaniem pola elektromagnetycznego wielkiej częstotliwości. Stosowanie jej daje dobre wyniki we wszystkich schorzeniach, w których celowe jest stosowanie ciepła. Tak więc znajduje ona zastosowanie w leczeniu różnego rodzaju podostrych i przewlekłych stanów zapalnych.

Impulsowe pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości (Terapuls) – działanie terapeutyczne tego zabiegu polega na dostarczeniu do organizmu dużej ilości energii o bardzo dużej częstotliwości (27,12 MHz) przy krótkim czasie trwania (60 lub 100 ms). Następująca po każdym impulsie przerwa powoduje prawie całkowite wyeliminowanie komponenty termicznej.

Wskazania:

zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i kręgosłupa

podostre i przewlekłe zapalenie stawów i mięśni

nerwobóle i przewlekłe zapalenie nerwów

złamania (zabieg może być wykonywany przez opatrunek gipsowy)

przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, ucha, migdałków podniebiennych i krtani

odmrożenia

przewlekłe zapalenie przydatków i gruczołu krokowego

przewlekły nieżyt oskrzeli

zaburzenia krążenia obwodowego

Przeciwwskazania:

nowotwory złośliwe i łagodne oraz stan po operacji nowotworu

wszczepiony rozrusznik serca

ciąża

krwawienia

ostry okres choroby

choroby zakaźne

ropne stany zapalne

gruźlica,

wiek dziecięcy.

Zabiegi polem magnetycznym niskiej częstotliwości

Pole magnetyczne niskiej częstotliwości (potocznie Magnetronik) polega na stosowaniu zmiennego pola magnetycznego. Pod jego wpływem jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i tym samym wzmagają przemianę materii. Poprawione ukrwienie w komórce poprzez działanie pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia parcjalnego tlenu, co powoduje lepsze wykorzystanie tlenu przez komórkę.

Zalety magnetoterapii:

pole magnetyczne przenika równomiernie przez wszystkie części ciała ludzkiego

zabiegi mogą być dokonywane przez ubranie, gips, bandaże itp., które nie stanowią przeszkody dla pola magnetycznego

metal nie stanowi przeciwwskazań do stosowania zabiegu

szeroki zakres wskazań wraz z możliwością oddziaływania na tkankę łączną

magnetoterapia jest metodą nietermiczną

w magnetoterapii nie znane są działania uboczne

Główne oddziaływanie magnetoterapii:

uśmierzanie bólu

zapobieganie stanom zapalnym

rozluźnienie napiętych mięśni

Wskazania:

choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn i stawów kręgosłupa

zapalenie stawów i tkanek okołostawowych

pourazowe choroby narządu ruchu: złamania, zwichnięcia, uszkodzenie mięśni, torebki stawowej i więzadeł

utrudnione gojenie się ran

zaburzenia krążenia obwodowego

stany zapalne nerwów

osteoporoza

zaburzenia przemiany materii

zapalenie oskrzeli i zatok obocznych nosa

zapalenie jajników

owrzodzenia i zmiany troficzne podudzi

Przeciwwskazania:

ciąża

choroba nowotworowa

okres naświetlań promieniowaniem jonizującym i okres badań radiologicznych

elektroniczne implanty np. rozrusznik serca

czynna gruźlica

ostre infekcje bakteryjne i wirusowe

grzybica

zarostowo-zakrzepowe zapalenie żył

ciężkie choroby serca i układu krążenia

skłonność do krwawień

Zabiegi elektroterapeutyczne (elektroterapia)

Galwanizacja

Jonoforeza

Prądy diadynamiczne

Prądy KOTZA, TRAUBERTA, TENS

Elektrostymulacja

Prądy interferencyjne

Tonoliza

Galwanizacja – zabieg wykorzystujący stały prąd galwaniczny w celach terapeutycznych

Wskazania:

Nerwobóle

przewlekłe zapalenia nerwów, splotów i korzeni nerwowych

zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kończyn i stawów kręgosłupa

porażenia wiotkie

utrudniony zrost kostny

zaburzenie krążenia obwodowego

Przeciwwskazania:

metal na drodze przepływu prądu

ostre stany zapalne

ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich

wypryski i owrzodzenia na skórze

nowotwory złośliwe i łagodne

gorączka

porażenia spastyczne

zaburzenia czucia

ciąża

wszczepiony rozrusznik serca

zakrzepy

zagrożenie zatorami

zapalenie żył

Jonoforeza- zabieg w którym prąd galwaniczny jest wykorzystany do wprowadzenia w tkanki jonów leków.

Wskazania:

– przykurcze

– blizny

– stany pourazowe stawów i mięśni

– utrudniony zrost kostny

– zespoły bólowe stawów kończyn i stawów kręgosłupa

– zapalenia okołostawowe

– nerwobóle

– stany zapalne tkanek miękkich i mięśniobóle

– zaburzenia krążenia obwodowego

Przeciwwskazania:

W jonoforezie są takie same jak w galwanizacji, należy jednak zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia uczulenia na lek.

Prądy diadynamiczne -to prądy modulowane małej częstotliwości (50 i 100 Hz), powstałe przez nałożenie na prąd stały prądu sinusoidalnego.

Wskazania:

– zespoły bólowe stawów kręgosłupa i kończyn

– stany po urazach narządu ruchu

– nerwobóle

– mięśniobóle

– zaniki mięśni z nieczynności

– zaburzenia krążenia obwodowego

– zaburzenia troficzne

Przeciwwskazania:

Zasadniczym przeciwwskazanie do stosowania prądów diadynamicznych jest przepływ prądu przez mózg i serce. Pozostałe przeciwwskazania są takie jak w innych zabiegach elektroleczniczych.

Prądy KOTZA – są prądami średniej częstotliwości modulowanymi w małą częstotliwość. Modulacja zachodzi w aparacie a nie w ciele pacjenta tak jak ma to miejsce w klasycznej interferencji. Prądy służą do stymulowania mięśni w zanikach prostych.

Prądy Tens – przezskórna stymulacja elektryczna nerwów. Zabieg do zwalczania bólów ostrych jak i przewlekłych.

Przeciwwskazania:

– nowotwory

– rozrusznik serca

– zabieg w okolicy serca

– epilepsja

– ciąża, szczególnie w pierwszym trymestrze

– okolica zatoki szyjnej

– świeże rany, ubytki na skórze, stany zapalne skóry

– metal na drodze przepływu prądu

– okolica śluzówki i gałek ocznych

– zaburzenia czucia

Elektrostymulacja – to zabieg, którego celem jest wywołanie skurczu mięśnia za pomocą prądu impulsowego. Impulsy trójkątne służą do stymulowania mięśni, w których doszło do zaburzenia przewodnictwa nerwowego. Podczas działania prądu skurczowi poddane zostaną tylko mięśnie odnerwione, gdyż zdrowe ulegną akomodacji. Impulsy prostokątne służą do stymulacji mięśni zdrowych (w zaniku prostym) lub nieznacznie odnerwionych.

Prądy interferencyjne – są prądami sinusoidalnie zmiennymi średniej częstotliwości, modulowanymi w amplitudzie w małą częstotliwość. Powstają one w ciele pacjenta w wyniku interferencji dwóch prądów średniej częstotliwości, płynących w dwóch niezależnych obwodach zabiegowych.

Wskazania:

– zespoły bólowe narządu ruchu pourazowe i zwyrodnieniowe

– nerwobóle

– zaburzenia krążenia obwodowego

– mięśniobóle

– zaparcia

Przeciwwskazania:

– zabiegi w okolicy serca

– rozrusznik serca

– ostre procesy zapalne

– metal w tkankach

– uszkodzenie i choroby skóry

– świeże naderwanie mięśni i ścięgien

Tonoliza – to stymulacja mięśni porażonych spastycznie. Wskazana przy stanie po udarze i urazie mózgu, po urazie rdzenia kręgowego, przy stwardnieniu rozsianym, mózgowiu porażenia dziecięcego.

Zabiegi ultradźwiękami

Ultradźwięki – to drgania mechaniczne o częstotliwości wyższej niż 20 000 Hz. Ultradźwięki są rodzajem mechanoterapii. W fizykoterapii zazwyczaj stosowane są częstotliwości od 0,8 do 3 MHz.

Posiadają następujące właściwości terapeutyczne:

– przeciwbólowe

– przeciwzapalne

– przyśpieszenie przepływu limfy w naczyniach limfatycznych i zwiększenie procesu wchłaniania

– wytworzenie w tkankach ciepła i stanu przekrwienia czynnego

– zmniejszenie napięcia mięśni

– hamowanie układu współczulnego

– zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłókniałych mięśniach i torebkach stawowych

– przyśpieszenie gojenia ran (zarówno tkanek miękkich jak i kostnej)

Ultradźwięki mogą być również zastosowane z użyciem leku. Zabieg taki nazywa się fonoforezą.

Przeciwwskazania:

– choroba nowotworowa

– ostre objawy zapalne

– zaawansowane zwapnienie naczyń

– zakrzepowe zapalenie żył, żylaki, zakrzepica

– zaburzenia krzepnięcia krwi

– zmiany skórne zwłaszcza w przebiegu chorób zakaźnych

– stan ogólnego wyniszczenia organizmu

– rozrusznik serca

– metal w miejscu zmian chorobowych

– okolica nasad kości u dzieci

– ciąża

Zbiegi laserowe

Laseroterapia dokładniej biostymulacja laserowa, to reakcja tkanek na naświetlanie słabą wiązką laserową o długości fali świetlnej od 630 do 1100 nm , co odpowiada barwom od jaskrawej czerwieni, do niewidzialnej podczerwieni. W tym właśnie przedziale absorbcja wody i barwników zawartych w tkankach jest najmniejsza, co umożliwia głębokie (nawet do 6 cm) wnikanie światła do wnętrza organizmu i tym samym pozwala uzyskać pożądany efekt terapeutyczny. Biostymulację prowadzi się wyłącznie laserami o małej i średniej mocy, zwykle od 2 do 200 mW . Terapia laserowa może być stosowana jako monoterapia lub terapia uzupełniająca przy leczeniu farmakologicznym, fizjoterapii i innych metodach leczenia. W naszej przychodni do zabiegów wykorzystuje się laser podczerwony o długości fali 830 nm.

Wskazania:

– choroba zwyrodnieniowa stawów

– zespoły bólowe w przebiegu dyskopatii w lędźwiowym i szyjnym odcinku kręgosłupa

– zapalenia okołostawowe

– zespoły powstałe w wyniku przeciążeń mięśni i tkanek miękkich okołostawowych

– zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych

– utrudniony zrost kości

– przewlekłe stany zapalne

– nerwobóle nerwów obwodowych

– neuropatia cukrzycowa

– trudno gojące się rany i owrzodzenia

Przeciwwskazania:

– choroba nowotworowa (bezwzględnie)

– ciąża (bezwzględnie)

– zaburzenia wydzielania gruczołów dokrewnych, szczególnie nadczynność i niedoczynność tarczycy

– nie ustabilizowana cukrzyca

– arytmia

– stany ostrej niewydolności krążenia

– ciężkie zakażenia wirusowe i grzybice

– wysoka gorączka

– nadwrażliwość na światło

– przyjmowanie leków światłouczulających

– choroby umysłowe

Zabiegi ze światłolecznictwa

Sollux Promienie ultrafioletowe (UV) Promienie podczerwone(IR)

Lampa sollux – zabieg ciepłoleczniczy długość promieniowania użytego do zabiegu zależy od zastosowanego filtru czerwonego, bądź też niebieskiego.

Wskazania:

– przewlekłe procesy zapalne i reumatyczne stawów

– stany pourazowe kończyn

– przewlekłe stany zapalne jamy nosowej, zatok przynosowych, ucha zewnętrznego i stawów żuchwy

– przewlekłe i podostre stany zapalne nerwów obwodowych

– mięśniobóle

– zapalenie nerwów czaszkowych II i VII

– półpasiec

– odmrożenia

– oparzenia

– przykurcze

– trudno gojące się rany

– trądzik różowaty, młodzieńczy

– stany po zapaleniu bakteryjnym i uszkodzeniu skóry promieniami RTG.

– przygotowanie do masażu, kinezyterapii i zabiegów z zastosowaniem prądu

Przeciwwskazania:

– czynna gruźlica płuc

– niewyrównane wady zastawkowe

– skłonność do krwawień, miesiączka

– nadciśnienie tętnicze

– ciąża

– zaawansowana miażdżyca naczyń krwionośnych oraz niewydolność krążenia (bezwzględnie przeciwwskazane)

– niskie ciśnienie krwi

– nowotwory

– nadczynność tarczycy

– obrzęki pochodzenia krążeniowego

– zakrzepowe zapalenie żył

– ostre stany zapalne

Lampa UV – to zabieg z wykorzystaniem światła ultrafioletowego o długości fali poniżej 400 nm. Wykazuje działanie bakteriobójcze. Ma też wpływ na wytwarzanie w organizmie ciał przeciwkrzywiczych.

Lampa IR – naświetlanie promieniowaniem podczerwonym (długość fali powyżej 760 nm). Dzięki lampie uzyskuje się efekt głębokiego przegrzania tkanek.

Szczegółowe informacje dotyczące poszczególnych zabiegów z zakresu fizykoterapii uzyskają Państwo w poniższych placówkach:

Zmiany w układzie ruchu w przebiegu niedoczynności tarczycy

Co to są zmiany w układzie ruchu w przebiegu niedoczynności tarczycy i jakie są ich przyczyny?

Niedoczynność tarczycy to stan niedoboru hormonów tarczycy spowodowany zmniejszeniem ich wydzielania przez gruczoł tarczowy. Niedobór hormonów tarczycy wpływa na funkcjonowanie całego organizmu i pociąga za sobą wiele różnych zmian także w układzie ruchu.

Jak często występuje niedoczynność tarczycy oraz zmiany w układzie ruchu w jej przebiegu?

U większości chorych na niedoczynność tarczycy występują dolegliwości ze strony układu mięśniowo-szkieletowego. Mogą one ponadto wyprzedzać pojawienie się innych, bardziej charakterystycznych dla tej choroby objawów. Szacuje się, że dotyczą nawet do 80% chorych na niedoczynność tarczycy.

Jakie objawy ze strony układu ruchu daje niedoczynność tarczycy?

Hormony tarczycy wpływają w istotny sposób na metabolizm kości, a także kolagenu, stanowiącego główne białko tkanki łącznej. W związku z tym wszystkie struktury układu mięśniowo-szkieletowego, łącznie z kośćmi, chrząstkami, ścięgnami, mięśniami, mogą być zajęte przez proces chorobowy wywołany chorobami gruczołu tarczowego.

Główne objawy ze strony układu ruchu sugerujące niedoczynność tarczycy to:

Uczucie zmęczenia

Osłabienie, sztywność i bóle mięśni, głównie tzw. proksymalnych (obręczy barkowej i biodrowej). Powoduje to problemy z chodzeniem po schodach, wstawaniem z pozycji siedzącej, wykonywaniem czynności higienicznych, takich jak golenie się, czesanie włosów.

Bolesne skurcze mięśni, które narastają po wysiłku fizycznym i narażeniu na niskie temperatury.

Ból, tkliwość, ograniczenie ruchomości oraz obrzęk w okolicy nadgarstka związany z zapaleniem pochewek ścięgien mięśni zginaczy palców.

Sztywność, ból, obrzęki stawów i tkanek okołostawowych. Najczęściej zajęte są stawy kolanowe, skokowe i nadgarstkowe, rzadziej małe stawy stóp i rąk. Zdarza się, że dolegliwości dotyczą wielu stawów jednocześnie.

Poza wymienionymi wyżej dolegliwościami, niedoczynność tarczycy zwiększa również ryzyko wystąpienia innych zaburzeń dotyczących układu mięśniowo-szkieletowego, takich jak:

Dna moczanowa oraz chondrokalcynoza (pseudodna) wywołana gromadzeniem się w chrząstkach i płynie stawowym kryształów pirofosforanu wapnia. Charakteryzują się one łagodnym przebiegiem i zazwyczaj nie objawiają się ostrym atakiem choroby i występowaniem silnych bólów stawowych.

wywołana gromadzeniem się w chrząstkach i płynie stawowym kryształów pirofosforanu wapnia. Charakteryzują się one łagodnym przebiegiem i zazwyczaj nie objawiają się ostrym atakiem choroby i występowaniem silnych bólów stawowych. Pogorszenie jakości struktury kości – niedobór hormonów tarczycy powoduje zmniejszenie aktywności zarówno komórek budujących, jak i niszczących kość, co prowadzi do zwolnienia jej przebudowy. Zjawisko to może prowadzić do powstawania skrzywień kręgosłupa i do rozwoju garbu.

– niedobór hormonów tarczycy powoduje zmniejszenie aktywności zarówno komórek budujących, jak i niszczących kość, co prowadzi do zwolnienia jej przebudowy. Zjawisko to może prowadzić do powstawania skrzywień kręgosłupa i do rozwoju garbu. Jałowa niedokrwienna martwica głowy kości udowej – związana jest prawdopodobnie z obserwowanym w przebiegu niedoczynności tarczycy zwiększeniem stężenia cholesterolu w surowicy oraz zmianami miażdżycowymi w naczyniach odżywiających kości. Powoduje ból zlokalizowany w pachwinie i pośladku, promieniujący do uda, nasilający się przy chodzeniu, a w zaawansowanym stadium choroby skrócenie kończyny i utykanie.

– związana jest prawdopodobnie z obserwowanym w przebiegu niedoczynności tarczycy zwiększeniem stężenia cholesterolu w surowicy oraz zmianami miażdżycowymi w naczyniach odżywiających kości. Powoduje ból zlokalizowany w pachwinie i pośladku, promieniujący do uda, nasilający się przy chodzeniu, a w zaawansowanym stadium choroby skrócenie kończyny i utykanie. Zespół cieśni nadgarstka – występuje nawet u 80% pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Objawia się mrowieniem, drętwieniem oraz bólem palców rąk, zaburzeniami czucia w tej okolicy oraz zanikiem mięśni kłębu kciuka.

– występuje nawet u 80% pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Objawia się mrowieniem, drętwieniem oraz bólem palców rąk, zaburzeniami czucia w tej okolicy oraz zanikiem mięśni kłębu kciuka. Artropatia neurogenna – jest wynikiem ucisku i uszkodzenia nerwów obwodowych na skutek obrzęku otaczających tkanek, przebiega z uczuciem drętwienia i zaburzeniami czucia w kończynach. Wtórnie może prowadzić do zmian tzw. typu stawu Charcota z niestabilnością i zniekształceniem stawu oraz bólem o różnym stopniu nasilenia.

Co robić w razie wystąpienia objawów?

Wystąpienie wyżej wymienionych objawów wymaga zawsze zgłoszenia się do lekarza. Na ogół niezbędna jest konsultacja specjalistyczna, zatem lekarz rodzinny zwykle kieruje pacjenta do poradni reumatologicznej albo na oddział szpitalny o takim profilu.

W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie?

Lekarz zbiera dokładny wywiad przebiegu dolegliwości, a następnie bada pacjenta. W celu potwierdzenia niedoczynności tarczycy konieczne jest wykonanie badań hormonalnych. Do ustalenia prawidłowego rozpoznania wystarcza stwierdzenie dużego stężenia TSH w surowicy, któremu towarzyszy zmniejszenie aktywności tyroksyny (fT4). Natomiast w celu ustalenia podłoża niedoczynności tarczycy pomocne jest przeprowadzenie badania USG tarczycy oraz oznaczenie stężeń przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy.

W diagnostyce wyżej wymienionych objawów dotyczących narządu ruchu przydatne są również inne badania dodatkowe. Są to m.in. badania laboratoryjne (oznaczenie m.in. parametrów stanu zapalnego – OB i CRP, stężenia enzymów mięśniowych oraz przeciwciał charakterystycznych dla chorób reumatycznych), badania obrazowe stawów (USG, RTG), badanie elektromiograficzne (EMG), i ocena płynu stawowego.

Jakie są sposoby leczenia?

Zmiany w układzie ruchu są powikłaniem niedoczynności tarczycy, stąd ich leczenie opiera się głównie na leczeniu niedoczynności tarczycy. Prawidłowe leczenie niedoczynności tarczycy prowadzi do zmniejszenia dolegliwości ze strony układu ruchu, poprawy ogólnego samopoczucia, zwiększenia siły mięśniowej, ustąpienia bólu i obrzęku stawów. U części chorych pomimo uzupełnienia hormonów tarczycy objawy nie ustępują i wówczas konieczne jest dodatkowe zastosowanie innych metod, np. operacyjnej lub steroidoterapii.

Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?

Większość pacjentów z niedoczynnością tarczycy wymaga leczenia przez całe życie.

Co robić, aby uniknąć zachorowania?

Zmiany w układzie ruchu są konsekwencją nieleczonej lub nieprawidłowo leczonej niedoczynności tarczycy. Kluczową rolę w profilaktyce odgrywa przestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących leczenia niedoczynności tarczycy.